Bir varmýþ, bir yokmuþ. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; þehirler henüz köy iken, köyler birkaç ev iken, evler küçükken;
   Bu evlerden birinde Dede, Nine ve küçük torunlarý mutluca yaþarlarmýþ. Her sabah uyandýklarýnda Nine kahvaltýyý hazýrlar, sofraya konan peynir, zeytin ve ekmekten yeyip, tatlýca çaylarýndan höpür, höpür içerlermiþ.
   Yine bir sabah Nine kahvaltýyý hazýrlamak için iþe koyulmuþ. Çayý bir güzel demleyip sofraya peynir, zeytin ve ekmekten koymuþ. Sonra dolabý açýp çay þekerini almak istemiþ. Ama Nine ne görse iyi: tabakta tek bir þeker dahi kalmamýþ. Bunun üzerine Nine hemen Dedeye seslenmiþ: "Dede, Dede! Çay yaptým ama þekerim yok."
   Dede hemen yerinden davranmýþ. Evin ambarýna varýp oradan küçük bir pancar fidesi almýþ. Bunu evin önündeki bahçeye dikip bir güzel de sulamýþ. Ýþi bittikten sonra da, "Büyü pancarým, büyü", diye konuþmuþ. "Büyü pancarým büyü, kocaman ol. Büyü pancarým büyü, irice ol. Büyü pancarým büyü ki, senden tatlý tatlý þeker yapalým."
   Bunun üzerinden günler gelmiþ, günler geçmiþ. Evin önünde ki pancar büyümüþ de ha büyümüþ, koskocaman olmuþ. Tabi bunu gören Dede artýk pancarý topraktan sökmenin zamaný geldiðini anlamýþ. Þöyle kazaðýn kollarýný sývayýp pancarýn irice yapraklarýndan tutmuþ. Sonra çekmiþ te ha çekmiþ ama pancarý topraktan sökememiþ. Dede, bakmýþ ki olacak gibi deðil, ben en iyisi birini yardýma çaðýrayým demiþ. Hemen Nineye seslenmiþ:
   "Nine, Nine! Gel pancarý sökmeye yardým et!"
   Nine gelmiþ Dedeyi tutmuþ. Dede, pancarý tutmuþ. Beraberce çekmiþler de ha çekmiþler ama pancarý yerinden sökememiþler. Bunun üzerine Nine torununa seslenmiþ:
   "Torunum, Torunum! Gel pancarý sökmeye yardým et!"
   Torun gelmiþ Nineyi tutmuþ. Nine, Dedeyi tutmuþ. Dede de pancarý tutup çekmiþler de ha çekmiþler ama bir türlü pancarý yerinden sökememiþler.
   Bunun üzerine ne yapalým, nasýl edelim diye kara, kara düþünürken torunun aklýna yardým edebilecek biri daha gelmiþ. Hemen çok sevdiði köpeðine seslenmiþ:
   "Karabaþ, Karabaþ! Gel pancarý sökmeye yardým et!
   Karabaþ gelmiþ Torunu tutmuþ, Torun Nineyi tutmuþ, Nine Dedeyi tutmuþ. Hep beraber çekmiþler de ha çekmiþler ama pancarý bir türlü yerinden sökememiþler. Bunun üzerine köpeðin aklýna biri daha gelmiþ. Hemen hav, hav, hav diyerek evin kedisi Tekir'e seslenmiþ:
   "Hav, hav, hav! Tekir, Tekir! Gel pancarý sökmeye yardým et!"
   Tekir hemen koþarak gelip Karabaþý tutmuþ. Karabaþ Torunu, Torun Nineyi, Nine de Dedeyi tutmuþ. Hep beraber çekmiþler de ha çekmiþler ama bir türlü pancarý topraktan sökememiþler.
Artýk ev hali iyice çaresiz kalmýþken kurnaz kedinin aklýna yardým edebilecek biri daha gelmiþ. Hemen miyau, miyau diyerek evin ambarýnda yaþayan küçük fareye seslenmiþ:
   "Miyau, miyau! Farecik, Farecik! Gel þu pancarý sökmeye yardým et!"
   Fare koþarak gelip kediyi tutmuþ. Kedi Köpeði, Köpek Torunu, Torun Nineyi, Nine de Dedeyi tutmuþ. Hep birlikte pancarý bir çekmiþler, iki çekmiþler derken o kocaman pancar yerinden sökülüvermiþ. Ama ev hali bu pancara öyle bir asýlmýþ ki, kendilerini tutamayýp hep birlikte paldür küldür yere serilmiþler. Bunun üzerine yerden ilk kalkan Dede diðerlerine þöyle bir bakýp:
   "Yaa, gördünüz mü iþte!” demiþ. "Kuvvet erlik te deðil, birliktedir."