Demosu üzerimize kalan bir hayattýr aslýnda yüreklerimizin bir çocuk sevincine terkedilmiþ yanlarý. Gözlerinin görebildiði yerlerde mutlaka uyanan umutlar vardýr. Ve geceler bana nasýl aðlamaktadýr bir bilsen. Bir bilsen gece adýný nasýlda çok uzaklarda bir þehir yorgunluðu düþlerime katmaktadýr.

Gelen bir bahardýr oysa bilirsin. Baharlar kapsamýnda aþktýr. Ve yüreðimde her zaman kendinden öte yankýlanan bir ses gibi paylaþýmdýr. Ne zaman ara verse zamanýn kollarýnda geceler gibi o da aðlamaktadýr. Ve bulutlarýmýn sessizliðine kapýlýp nasýlda benden kaçmaktadýr.

Yüzüne aynalarýn ötesinden baktýðým insanlardýr. Belki cümlelerinde kurgusu kayýp yanlarýndan tutunupta sevdalar aradýðým düþleridir hayallerime imlasý bozuk sokaklarýndan kaçýrdýðým. Ve bir anlaþýlmazlýk belkide yüreðimde aþka çalar saat kývamýnda hazýrlanýþým.

Merhaba demek yavan kalýyor çoðu zaman belkide,seni seviyorum diyebilmek varken düþlerimde. Ve içimde yaþlanýrken çocukluklar. Nedense sabahlarýma bir yaðmur tortusu yüreðinden ayrý kalýþlar. Gülebilmekse bu sarmaþýk dallarý nabzýnda dinleyebilmek gibi saatlerce seni ve senden kalan her zamaný.

Ýnsan zamanla dahada güçlenirmi dersin mevsiminde Temmuz iken tanýþmanýn mutluluðu ellerinde tutarken. Ve yaz biterken o ne varsa toplayýpta üþüyen gecelerimizde bize masallar anlatýrmý yeniden.

Ve yeniden çoðalabilirmiyiz sabahlarýn tazeliðindeki gülümseyiþlerimize ve yüreklerimize çalýnan o hayata ait en naif þarkýlardan. Vazgeçebilirmiyiz dersin yeni bir mevsime yeni umutlarla baþlarken.

Yüreklerimizde sevdanýn ve o kimsenin giremediði yanlarýndan belli belirsiz bir aþkýn,dostluðun anlamýný yaþayabilirmiyiz dersin. Yeniden türevini alabilirmiyiz içinde kaybolduðumuz insanlýðýn.

Umutlarýmýz olmasa nereye kadar gideriz bu atlasta. Bu organikliðinde kimya üzerine kotarýlan sevdalarýmýza ne kadar kuçak açabiliriz dersin. Gözlerde bir bahar coþkusu ve yüreklerde þiir þiir kaybolmanýn verdiði o umulmaz hazla.

Olsada zaman içinde görebilmektir belkide görünmeyen taraflarýndan hayatý. Ve insan ne zaman yalnýz kalýrsa o zaman çoðalandýr hayallerinde. Birde sendrom tutkunu akþamlarýn getirdiði o tebessümlere nasýlda kucak açmak gelir içimde. Kimsenin yüreðinde paylaþmasýný istemediðim yönlerinle.

Anlamýna üstü kapalý konuþmaktansa özlemenin verdiði düþüncelerle bir liman þehrine usulca yaklaþmaktýr uzaklýk adýna tüm kelimeler. Ve boynu sabahlara bir çiçek saflýðýnda bükülmektedir okunan cümlelere saklanan yürekler.

Seni seviyorum Temmuz bu bana yeter..



Aðustos Kalan-2001