Cinsellik... Yaz mevsiminde kendini korumaya çalýþan vücudumuz, aþýrý salgýlanan hormonlarý; sýcaðý bahane ederek, ter vasýtasýyla uzaklaþtýrmaya çalýþýrken “ilk gece korkusu” baþlýklý (özellikle de ilk kelimesi “cinsellik” olan) bir yazý yazmak ne kadar doðru?
Buna tarih karar verecek. Çünkü tarih; olaylarý neden–sonuç iliþkisi içinde, yer ve zaman göstererek, objektif biçimde kayda geçirme iþinin yaný sýra, ek iþ olarak yargýçlýk da yapar. Tabii altýn iþlemekle uðraþmadýðý zamanlarda... Hani bazýlarý isimlerini altýn harflerle yazýlmasýný istiyor ya... Kýrolar!
Çoðunuz “Yazýyý artýk toparlayamaz! Konu çok daðýldý.” diye düþünüyorsunuz þu anda deðil mi? Hah hah ha! Yanýldýnýz! Konumuz; ilk gece korkusu!

Hemen her zaman cinsel münasebetle baðlantýlý olarak kullanýlan bu kavramýn kökenine bir gezi yapacaðýz. Ýsterseniz yýllar evvel kendi kendime verdiðim; “Ne zaman “gezi” kelimesini kullansam Müjdat Gezen mi bilir, Yaþar Okuyan mý, Gönül Yazar mý, Hasan kaçan mý? espirisini yapacaðým!” sözünü tuttuktan sonra yolculuðumuza baþlayalým.

Bildiðiniz gibi Evrim Teorisi çökmüþtür. Çünkü her canlýnýn, her geçiþ türünün fosili bulunamamýþtýr.

Not: Fosilleþmenin; ölen organizmanýn hemen çürüyerek sisteme (yaþam döngüsüne) geri kazandýrýlmasý nedeniyle zaten çok zor oluþunu, Dünya’nýn her yerini kazmadýðýmýz/kazamayacaðýmýz gerçeðini, mantýklý çýkarým yapmak için mantýðýnýzýn ve çýkarým yapmaya niyetinizin olmasý gereðini bir kenara býrakalým.
Ha bir de topraðý kazdýkça, bulunan eski canlý kalýntýlarýnýn, aþaðý inildikçe daha ilkel yapýlara sahip oluþlarýný, hepsinin ayný anda yaratýldýðý kesin(!) olan hayvanlardan bazýlarýnýn fosillerine (mesela zebra) alt tabakalarda rastlanmamasý gerçeðini de göz ardý edelim.
Maymunlara özgü tutunma refleksi ile doðuþumuzu, kuyruk sokumumuzu, biz insanlarý oluþturan her atomun bu evrende oluþtuðu ve üzerinde Made Ýn Heaven yazmadýðý gibi þeyleri ise aklýmýza bile getirmeyelim.

Sonuç olarak elimizde, çökmez ve kýyamet gününe dek deðiþmez A.H.B.E (Adem-Havva Bol Ensest) teorisi kalýyor. Dolayýsýyla adeta genlerimize iþleyen “ilk gece korkusu” olgusunu bu baðlamda ele alacaðýz.

Önce hikâyeyi, pardon(!) teoriyi hatýrlayalým. Kafir bilimadamlarýnýn söylediðinin aksine baþlangýçta gaz ve toz deðil, Cennet vardý. Sonra bu Cennet’te yaþamasý için insan (erkek) yaratýldý. Ýlk insan Adem, bazý þeylerin (mesela sessizlik) deðerini anlasýn diye de Havva...
Cennet’te gazýp tozan bu ikili, mutlu bir varoluþu paylaþýyorlardý. Tanrý açýsýndan can sýkýcý olan bu durumu deðiþtirmek için gereken tek þey ise bir elma aðacýydý. Bu ütopyadaki tek yasak þey o aðacýn meyvesiydi.
Ýnsanlarýn yaratýlmasýyla birlikte, hiyerarþideki yeri sarsýlan meleklerden en devrimci olaný (Þeytan Efendimiz)
bu son sürüm varlýklarýn o kadar da üstün olmadýðýný kanýtlamak için akýllarýný çelip yasak elmayý onlara yedirince, arzu ettiði kansýz devrimi gerçekleþtirmiþti.
Kimine göre adeta soykýrým, kimine göre tehcir (zorunlu göç) olarak görülen Dünya’ya Kovulma; Tanrýnýn zayýf karakterli Adem ve side kicki Havva’ya uygun gördüðü cezaydý...

Olay kýsaca böyle... Gerçi kutsal kitaplar dahil, hikâyeyi tam olarak, bu þekilde kapsamlý anlatan bir kaynak ve/veya böyle olduðunun kanýtý yok. Adem ve Havva’nýn da olayý çocuklarýna bu kadar objektif anlattýðýný düþünemeyiz herhalde... Bu, günahkârlardan beklenmeyecek bir tarafsýzlýk.

Zaten önemi yok. Tarih; kendi yediði halt (mesela vatana ihanet, isyan) nedeniyle tehcir edilen, ardýndan yaþananlarý “soykýrým” olarak çocuklarýna anlatarak beyinleri yýkanmýþ nesiller yetiþtiren ve milli birliði, geçmiþte yaþanan(?) bu acýya dayanarak kurulmuþ kukla devletlerinde yaþayan insanlarýn hikâyeleri pardon(!) teorileriyle dolu deðil mi?

Her neyse... (Soykýrým deðil ama...) Eski ortamlarýna hiç de benzemeyen (belki kötü bir kopyasý olacak kadar) bu yeni habitatda gözlerini açan yeni sürgünler, en büyük þoku Güneþ batýp da karanlýk olunca yaþamýþ olmalýlar. Cennet’te “gece” “yatma vakti” “uyku” gibi kavramlar deðil non-stop eðlence olduðunu ve kimsenin “akþamdan kalma” olmak istemeyeceðini düþünürsek Dünya’daki bu durumun (gece oluþunun) þok ediciliði daha iyi anlaþýlýr sanýrým...

Ortamý aydýnlatan tek ýþýk kaynaðýnýn yavaþça alçalýþýný seyrederken, manzaranýn güzelliði karþýsýnda etkilenmekten çok, belirsizliðin, ne yapacaðýný bilememenin korkusunu yaþayan Adem ve Havva, karanlýðýn tüm görkemiyle çöküþünün ardýndan muhtemelen psikolojik çöküntüye uðramýþlardýr.

Gece hayvanlarýnýn sesleri ve gölgelerin saldýrgan hareketleriyle doruða ulaþan korku, Güneþ’in ilk ýþýklarý göðü aydýnlatana dek zihinlerinde derin duygusal yaralar açmýþtýr. Kim bilir belki de Güneþ’e tapýnmamýzýn altýnda, gün doðumunun yarattýðý sevinç anýnýn ve sýrf bir elma yüzünden böylesine cezalar veren tanrýya deðil de bizi aydýnlatýp ýsýtan bir þeye tapýnmayý tercih etmenin etkisi vardýr.

Ýlk geceyi ve sonrakileri atlatan Dünya Mahkumlarýmýz, bu tecrübenin etkisinden tam olarak kurtulabilmiþ midir? Bence hayýr! Ateþi icatettikten sonra bile... Hatta ateþin etrafýnda toplandýklarýnda anlatmayý en çok sevdikleri öykü muhtemelen bu “Ýlk Gece Korkularý” olmuþtur. Bu ayrýca, ateþin etrafýnda toplanýp, korkunç hikâyeler anlatma geleneðinin de baþlangýcý olmuþ olabilir. Elbette ateþe tapýþýmýzýn baþlangýcý da...

Böylece nesiller geçti. Ýnsanlarýn karanlýða karþý duyduðu korku hep varoldu. Hayatýnda ilk kez “gece” gören 6 aylýk bir eskimo bebeðinin aðlamasýna neden olan bilinçaltýna kazýnmýþ bu korku; aslýnda her insanýn içinde bulunan ve kaynaðýný ortak geçmiþimizden, genlerimizden alan insani bir özelliðimizdir.

Ne zaman bir erkek ve bir kadýn karanlýk bir odada, ilk kez baþbaþa kalsa, kalp atýþlarýnýn hýzlanmasýnýn, adrenalin seviyelerinin artmasýnýn nedeni; yaklaþan cinsellik deðil, bu ÝLK GECE KORKUSU dur, köklerini Adem ve Havva’dan alan...

Not: Yasak Elma’nýn aslýnda cinselliði ifade eden bir metafor olma ihtimalini saklý tutarým.