Kulak çeperlerime bir dalga dokunuyor,
Bu dalga, beynime nüfus ediyor, daðýlýyor,
Çarptýkça, ahenkli ses dalgalarý beni alýp,
Hülyalarýma doðru sürükleyerek götürüyor.

Kavuþamadýk, belki, hiç buluþamayacaðýz,
Yanacaðýz, solacaðýz yekte gam olacaðýz,
Bir þarký da, melodi de, ulu çýnar altýnda,
Sema da, umman da, hayalimin kollarýn da…

Ýyi ki kuþlar, yapraklar, çiçek ve arýlar var.
Hiç deðilse onlar, Revanlarýyla buluþuyorlar,
Koklaþýyorlar, yarýþýyorlar, kaçýþýyorlar,
Bir âlemi, bizler anlamasak ta paylaþýyorlar.

Sahilin sesliðini, deniz dalgalarý okþar,
Aðacýn benliðine dolan kuþlar kavuþur,
Her bir yerden bir çubukla yuva oluþur,
Mazinin ibretini, atiyle idrakte buluþturur.

Bülbülün, gülün dahi hüznün feryadýný,
Zevki yaþayan anlamazlar, haz baþkadýr,
Aþk tatmini reddeder, vuslatta buluþur,
Vuslat yolcularý, meþakkatte hayrolur.

Kuþun sesi, neyin hüznü güfteleþmesi,
Su sesi, dalýn yelpazesi, udun naðmesi,
Hicranýn, arzý mekâna bir feryadýdýr.
Ancak bunu hissedenler sevdalýlardýr.