Yol uzundu. Yol yalnýzdý. Dar bir yoldu. Bu nedenle fazla insan tercih etmezdi bu yoldan geçmeyi.
Bu yol nereye çýkardý bilinmezdi. Belki de hep kendi içinde kývrýlýrdý. Yolun üstüne dizilmiþ taþlar yolu bilirdi de,yol bu taþlarý hiç hissetmezdi.

Yazýn sýcaklýðý yola vurduðunda yol terledi. Göz yaþý mýydý yoksa?

Yol önceleri topraktý,yumuþaktý. Ýçinden uzanýrdý gökyüzüne dallar. Sonra bir bir kopardýlar,kýrdýlar. Sonra taþýdýlar yolun kalbine yýðýn yýðýn taþlar.Taþlar yol oldu, yollar taþ.
Bir kadýn geldi;belki de gitti. Kadýn giderken,kendine benzeyen yolu seçti.Issýz...
Yolun arkasýnda-baþlangýcýnda-kadýnýn geçmiþi vardý. Kadýn geçmiþini terk etti.Geçmiþ aðlamaya baþladý. Sel oldu. Büyük bir gürültüyle kadýnýn arkasýndan gelmeye baþladý.


Kadýn koþtu.


Yol suskundu.Gözlerini açýp da bakmadý.Yol hem ýslandý hem de kaýnýn adýmlarýyla acýdý.
Kadýn yolun baþlangýcýna geçmiþini sonuna ise geleceðini koymuþtu. Gelecek olanlar gelmedi.

Kadýn yetiþemedi geleceðe.

Geçmiþ hýzlý çýktý. Sular, kadýný boðdu.Sular çekilirken içine taþlarý da aldý.
Sonunda toprak ,sularý çekti.
Kadýn topraktandý,toprak oldu.
Sularý toprak emdi.
Geriye sadece toprak kaldý.
Her þey en baþa döndü. Aslýnda her þey aynýydý. Ýnsan deðiþtiðini sanýr bir takým þeylerin;fakat asýl deðiþen yüzeydir.iç...
Topraðýn üstüne taþ eklenir;ama içi yine topraktýr.Ýnsandýr aslýnda topraðýn içi. Geriye kalan her þey bir göz yanýlsamasýdýr.