Ne büyürsün ne ölürsün yanýpta köz olursan aþk ile...


Bir deli sevdaydý yaþamanýn varlýðý
Bir hayýn boþluk doldu ellerime
Bir hayýn kuytu kalabalýk oldu yokluðuna

Tek kiþilik bir oyundu kuþandýðým
Tek kiþilik üþüme uðultusu
En derin nefesinde kayboldum cigaranýn
Rüzgarýn en keskin yanýna sýrt verdim o gece
Ve resimleri artýk siyah beyaz anýlarýn
Yaþanmýþlýklarýn arefesinde hüküm giyerken düþler
Öylece yalýnayak kaldým o gece
Hayat yolunda adýmlarým kýrýlgan

düþtüm…

Aþký Veysel ' de sonlandýrdýðýný sandý dünya
Veysel in gören yüreðinde boðulmuþtu aþk
Ben o aþký yoðurdum karanlýðýn orta yerinde
Kan kýzýlý gözyaþlarýmla suladým
Hançerlenmiþ yalnýzlýklarýn sarhoþluðunda

Çocuksu yanýmý avuçlarýma aldým
Çocukça tebessümlere saldým dudaðýmý o gece
Çatlayan dudaklarýmý rüzgara verdim
Üzerime yaðdý þehir uðultularý
Yol kenarý yeþilliðiydi içimde ki burukluk
Ýki adým sonrasý tüneldi
Ýki adým sonrasý karanlýk
Iþýklarý sönmüþ bir Ýstanbul dokundu bedenime
Hoyrat bir sýzý gibi
Apansýz yakalandým
Yokluðuna o gece
Parçalanmýþ bir çift adým dolandý ayaklarýma

düþtüm…

Düþtüm
Kuytu yanýna sevdanýn
Düþtüm
Hayatýn ellerinden

Yüreðime deðmeden gözlerin

Düþtüm...

06/11/2005 – Beylerbeyi