AÞKTA HESAP KAPANMAZ


Bir sahil kasabasýndasýnýz ve iþiniz gereði görevli gelmiþsiniz; turizmcisiniz ya, çok þirin bir butik oteldesiniz. Barda bir yandan içiyorsunuz ve bir yandan da barmaidle sohbet ediyorsunuz.

Otelde sýkýlýyorsunuz ve gece gece dolaþmak için dýþarý çýkýyorsunuz.


Arnavutkaldýrýmýyla kaplý sokaklarda yürüyorsunuz uzun uzun. Ýçinizde yýllarýn birikimi derin bir hüzün. Aklýnýzda geçmiþe ait onlarca düþünce. Her biri çözülmez bir bilmece. Yürüyorsunuz ve ayak seslerinizi duyuyorsunuz: Tak, tak, tak! Kolunuzda saatiniz: Tik tak, tik tak!

Dolaþýyorsunuz loþ sokaklar arasýnda. Bir çözüm bulamýyorsunuz bir sarhoþun kafasýnda. Sahile iniyorsunuz gece gece. Kumsalda oturuyorsunuz. Dalgalarýn kumsalý öperken çýkardýðý hýþýrtýyý dinliyorsunuz. Martýlarý arýyor karanlýkta gözleriniz. Bulamýyorsunuz...


Gökkuþaðýnýn renklerini görmek için yaðmurlarda ýslanmak, karýn saf beyazlýðýný görmek için ayaz gecelere katlanmak zorundasýnýz.

Bir dönüp bakýyorsunuz ki geçmiþ seneler, içinizde birikmiþ neler neler olmuþ kördüðüm; aynadaki gözlerinizde gördüðüm, hala onlar için yanmakta ve aðlamaktasýnýz.


Kimsenin uðramadýðý, terk edilmiþ istasyonun eski bankýnda bir baþýna oturmaktasýnýz. Dýþarýda mevsimler deðiþmiþ, zaman deðiþmiþ farkýndasýnýz. Bir sizsiniz deðiþmeyen, sizsiniz gidenleri bekleyen. Dönen yok, kendinizi kandýrýyorsunuz.




Kiminiz, kimseniz yok bu sahil kasabasýnda. Göreviniz gereði gelmiþsiniz. "Benim ne iþim var burada" diye düþünüyorsunuz. Oteldeki barmaidin, barda sohbet ederken size söylediði sözleri geliyor aklýnýza, "Aþkta hesap kapanmaz!"

Ýçinizi bir yalnýzlýk duygusu, bir atýlmýþlýk, bir satýlmýþlýk korkusu sarýyor ve denize karþý içinizdeki çocuk aðlamaya baþlýyor; içinizdeki çocuk aðlarken dudaklarýnýzdan bir mýrýltý dökülüyor: "Aþkta hesap kapanmaz!"


ERDEN ERKÝN...