evin boþluðunda durdum en anlamsýz yerinde ,
burdan tepeye tandýr yemeye giden steyþýn araçlar görünmezdi , onlar tandýr yerken biz de birgün yiyebilme ihtimaliyle çekirdek çitlerdik sol yanda gri kayanýn üstüne döþek koyup.
ayak uçlarýný uçuruma sallayabildiðin yýkýk bir duvar da yoktu, bir çocukta yükseklikten ölesiye korkmasýna raðmen niye uçurumlarý sever hala anlayamam, anlatamam da
sigara içmek için de hiç buraya saklanmamýþtým da saklandýðým her yerin karýncasý böceði
dostum du hani
arkasýnýn bir bölümüydü iþte evin , sadece boz bir toprak yýðýný orda burda birkaç bira tenekesi.
"tyler durden"ýn açýk saçýk kahpelere anlattýðý hikayeleri bana anlatýyordu bu anlamsýz yer "git hikayeleri" demek ki anlamý varmýþ diye düþünüyorum ,buranýn her tarafýnýn, aðlamak için falan mý gitmiþtim , yoksa buranýn da alacaðý kalmasýn mý demiþtim hatýrlamýyorum..
köpeklere ve ceviz aðacýnýn altýnda yayýlan börülcelere son kez bakmak istememiþtim, köpeklerden tiksinirim aslýnda , börülce de pek yemem ama sýrf ordalar o evdeler diye sevmiþtim onlarý da, vajinandan akan sývýyý kabulleniþim gibi.
ama ilk geldiðim gün köpeklerin bana saldýrdýðý yola istemeden bakmýþtým, hiç korkmadan
ben de üzerlerine yürümüþtüm, sonra teyzem evin önünden baðýrmýþtý "kontes" , "afacan" diye
ben de daha bir hýzlanmýþtým aðaçlarýn arkasýnda kalan mabede doðru.
bir de açýk kapýdan cibinlik görünüyordu 4 kiþi yatýyorduk yatakta ve cibinliðe raðmen sinekler tüm vücudum da yüzümdeki sivilcelere benzer pembe kreterler inþa etmiþlerdi 10 günboyunca.
ve nesini severdim o süleymancýklarýn, bok böceklerinin , yasemin köklerinin ...

neyse neyse neyse
bu yazýlamayacak tekrar maðlup oldum... kaçýncý deneme, molierre kýçýyla gülüyor, atamayacaðým içimden hayatýmýn en güzel günlerinin özlemini, oluru yok , tekrarý yok gibi,
seni en çok saran doldurup boþalmayan þey kesinlikle tarif edilmiyor, düþünürken bir çocuðu deðil kendimi koyuyorum bir de oraya 27 yaþýnda bir adam duruyor , otobüs bkliyor þehrine dönecek ...
hiç gitmek istemedim oradan