Dilimizin ucunda yarým kalan bir þiir oldu dostluðumuz
Bazen ateþ ve barut olduk
En umutsuz zamanlarda birbirimizi avuttuk
En soðuk gecelerde birbirimizi ýsýttýk
Bazen hüznü bazen sevinci paylaþtýk
Bir kuþ olup uçtu
Zamaný tutamadýk
Gün geldi göz yaþlarýmýzý akýttýk
Öyle ezbere yaþanmadý bizim dostluðumuz
Bir solukta bitmedi, sayfalar yetmedi
Söylenecek sözlerimiz hiç bitmedi

Þimdilerde ;
Hiçbir zamaný göstermiyor saatler
Varsýn göstermesin, zaman geçmesin
Varsýn kar düþsün yolarýmýza
Varsýn hasret girsin aramýza
Yeter ki ellerimiz sýcak kalsýn
Dostluðumuz hep hatýrlansýn
Bir gün buluþacaðýmýzý sakýn unutma
Yýllar bizi harcamasýn