Açýldý Gözlerim Yaþama...

Kimi insan þöyle bir düþündüðünde sevmez yaþadýðý tecrübelerini,üvey evlat muamelesi yapar..Halbu ki dikkatlice baktýðýmýzda bu gerçek bütün çýplaklýðýyla dikili duruyordur karþýmýzda: Bizi büyüten “Tecrübelerimiz”dir..Onlar olmasa nasýl ayýrt edebilirdik doðruyla yanlýþý?

O kadar karman çorman düzenlerde nefes alýp veriyoruz ki,ben kimi zaman çok yorgun hissediyorum kendimi..Çünkü öyle günlerim oluyor ki her dakika yeni bir þey katýyor benliðime ve ben bundan bir o kadar mutluluk duyarken bir o kadar da yoruluyorum..Daha yolun baþýnda olduðumun farkýndayken bile bu kadar yorumlama yapmak, özü ayrýntýdan ayýrmak zorunda kalmak bana yorgunluk veriyor... Ama mutluyum,çünkü hata oranýmý en aza indirgememe yardýmcý oluyor bu yorucu ama yol gösteren düzen...Doðrularýn kýymetini yanlýþlarla yaþadýkça anlýyorum,yanlýþlarýn çokluðunu da bir doðruya rastladýðým o ender zamanlarda farkediyorum..Böyle geçinip gidiyorum hayatla..Tamam isyanlarým olmuyor deðil,kim isyan etmez ki böylesine yalancý ve sahtekar yüreklerin sýrýta sýrýta yaþamýna girip çýkmasýna..

Öyle derinlerimde acý çektiðim zamanlarým var ki..Ne kelimeler yetiyor dile getirmeye ne de benim gücüm var tekrar gözümde canlandýrmaya..Nefret ediyorum diyorum ama bir bakýyorum ki nefret ettiklerim özünde insanoðlu ve o an kýzýyorum kendime,benim sorunum insanoðluyla olamaz,ben de insaným diyorum ve ani bir manevrayla duygulara tavýr koyuyorum..Çünkü insanoðlunu da yoldan çýkaran duygular..Ýradesiz bir ruhun duygulara teslim oluþu bir insaný felakete götürebilecek en büyük düþman...

Aþký bu duygularýn dýþýnda tutuyorum,çünkü aþk teslim olmak içindir zaten..Benim bahsettiðim duygular yaþam kavgasýnda silah niyetine kullandýðýmýz duygularýmýz... Hýrs,öfke,kin,kýskançlýk,tamah,tatmin olmamýþ ve kolay kolay olmayan bir sürü duygudan bahsediyorum..Aslýnda hepsinin yaþamýmýzda kendine göre bir rolü var,ama biz ayarý sanýrým kimi zamanlar fazlasýyla kaçýrýyoruz..Ön plana çýkmasý gereken o kadar temiz bir sürü duygu varken,duygularýn savaþýnda hep yaralanan yine o tertemiz duygular oluyor...

Yaþamý sessizce izliyorum,kimi zaman ben de bir rol alýyorum ve üzerime düþtüðü kadar oynuyorum ama yine de beklediðim o baþarýlý sahne gelmiyor bir türlü...Uzayýp gidiyor oyunumuz ama bir türlü aðýrlýðýný koyamýyor izleyicilerinin gözünde..Çoðumuz sýkýlýp kalkýp gidiyoruz,kimimiz hadi biraz daha sabýr diyerek oyunu seyretmeye devam ediyoruz..Kimimiz de yetti artýk ben oynayayým da görün siz nasýl olurmuþ diyip sahneye çýktýðýmýz ilk anda tökezliyoruz...Çünkü eksiklikler tamamen ruhlarda ve verilen anlamlarda deðil,eksiklik oyunun oynandýðý sahnede de baþ gösteriyor...Yaþadýðýmýz koþullar bize o rolü tadýyla oynatmýyor,hep bir sorun hep bir engel çýkýyor karþýmýza,tam herþey yolunda derken bu sefer de repliklerimizi unutuveriyoruz..

Açýldý artýk gözüm,iyi niyetimi kullandýlar sonuna kadar,ama yine de pes etmiyorum!! Hala elimde beyaz bayraðým umutla bekiyorum duygularýn savaþýnda iyi niyetli duygularýn zaferini.. Ýsyan ediyorsam bundandýr.. Ömrümün geçeceðini de bilsem yine de vazgeçmeyeceðim hayalini kurduðum sahneyi beklemekten...

Saygýlarýmla
Sihem TACHOULÝ 13Ocak2003Perþembe