Bir 28 Haziran Sabahý...Güneþle beraber doðmuþ sarý bir kýz dünyaya. Acýnýn buz gibi tadýný bilmeyen bir bebek aðlamýþ; yaþayacaðý acýlarýnýn provasýymýþcasýna...Gülmüþ agucuklarýný melodi yapýp yaþayacaðý kocaman mutluluklarý sezmiþcesine kahkahalarla...

Bembeyaz, tombiþ, balköpüðü gözlü kýz karýþmýþ týpký kumsaldaki bir kum tanesi gibi evrene. Yaþanmýþlýðýna kattýðý her gün bir ders olmuþ minik yüreðine. Çoook kavga ettiði bir erkek kardeþi olmuþ.Öfkenin ve sevginin içiçe büyüdüðünü öðrenmiþ. “Kardeþ kardeþi býçaklamýþ dönmüþ arkasýný kucaklamýþ!” atasözünü öðretmiþ kardeþ ona. Üþüyünce sýmsýcak ýsýndýðý, korkunca katýksýz güvenle sýðýndýðý anneciði “Ana gibi yar vatan gibi diyar olmaz” dedirtmiþ kelimelerin anlamýný kavradýðýnda. Bir babanýn “Sari Papaça”sý olmak gurur vermiþ kýza yaþadýðý her dakika...

Hiç görmese de yüreðinde varlýðýný hep hissettiði Midilli’lilik hatta Molvalý’lýk bilmeden þekil verirmiþ kýzýn hamuruna. Tanýmak þansýna sahip olmadýðý dedesi gibi þaraba tutkunmuþ, babaannesi gibi minik burunluymuþ...Bembeyaz teni, sarý yeþil ve sütlü kahvelerin harmanlandýðý gözleri mirasmýþ Midilliden. Hýrsý ve inadý babadan, ailesine duyduðu tutku anneden karýþmýþ damarlarýna...

Günler geceleri, geceler günleri kovalamýþ küçük kýzýn hayatýnda. Mevsimler zaten yakalanamazmýþ ki dünyanýn çýlgýn hýzýnda...Büyümek denilen yolculuða çýkmýþ kýz. Doldurmuþ bavuluna arzularýný, umutlarýný, yarýna dair tutkularýný koyulmuþ bu kaçýnýlmaz ve keyifli yolculuða. Çok duraklara uðramýþ. Baþarýlar zincirin halkalarý gibi kolye olmuþ boynunda. Amaaa elbette kara deliklerde varmýþ aralarýnda. Yenilgiler, incinmeler hele hele kýrýlganlýklar çokça katýlmýþ boncuk boncuk halkalara. Kýz inatçýymýþ hayata karþý. Her düþtüðünde kalkmayý bilmiþ çabucak, hüzünlerini sevinçlerinin yanýna katýk etmiþ zaman zaman içi burkularak...”Keþke”leri sokmamýþ hayatýna. Yaþanan kar demiþ, yaþanmamýþlýðýn piþmanlýðý ziyan... Asiymiþ kýz kurallara. Dar gelmiþ hep kalýplara. Sürüden olmadýðý için kurtlar kovalamýþ onu ama, bildiði yoldan ayrýlmamýþ inatla...Kýrýlýp dökülse de içinde bir yerler parçalanýrcasýna, onarýp yýkýlan duvarlarýný kendi çizdiði hayata kapýlmýþ inançla...

Her doðum günü bir hesaplaþma küçük kýza artýk yaþý 34 de olsa. Þapkasýný çýkarýp son bir yýlýn neleri alýp götürdüðünü, neleri kattýðýný sorgular iç dünyasýnda...Pozitif bakmayý bildiði için hayata , karalarý bile aklara çevirir yorumlarýyla. Evini, yüreðini, görüþ alanýndaki her þeyi kaplayan mavi, gecenin koynundaki mavi; siler geçer tüm kötü düþleri. Elbet grilere de yer açmýþtýr renk skalasýnda. Ki bir zamanlar yalnýz siyah ve beyazmýþ tüm düþünceler ona. Büyüyor ki; siyah ve beyazý karýþtýrýp griyi de yakalýyor sabýrla. “Asla” demiyor artýk. Yüreðine büyük gelen kelimeler, aðzýna da sýðmýyor...

Biliyor ki artýk büyüyen küçük kýz, herkesin bir hikayesi var hayatta. Okurken kitabýný biliyor ki her sayfasý ayný olamaz hiçbir öykünün. Acýnýn perçinlendiði satýrlarý okurken ardýndan gelecek gül kokulu düþleri bekliyor...

Son doðumgünüyle bu doðumgünü arasýnda hayatýnýn çizgisini deðiþtiren tek þey, sonsuz yolculuða uðurladýðý, yüreðinin kan kýrmýzý yangýnýn sebebi anneciði...”Anne”li günleri tek özlemi artýk. Kabullenemediði, sindiremediði, söndüremediði yangýný...Annesizliði...

Yüreðinin diðer yanýnda da hayatýnýn anlamý anneliði...Dünyanýn en güzel hediyesi iki meleði... Kanayan yarasý anneciði, yaraya ilaç anneliði...Ellerini hiç býrakmayan sýcacýk sevgilisi...Tökezleyip düþse de her gün acýyla yoðrulan yokluðunda, tutup kaldýran ailesi býkmadan usanmadan...

Otuzdört yýlýn yaþanmýþlýðýndan, Otuzdördüncü doðumgünümde hesaplaþmalarýmdan arta kalanlar...

ÝYÝ KÝ DOÐDUMJ)