Kýþ güneþinin kartoplarýna gülümsediði bir gündü. Soðuðu koynunda saklamýþtý yalancý bahar ýþýltýsý...Kadýn alýmlýydý. Gözlerinin içinde dalgalar oynaþýyordu. Taþkýn sevinçlere gebe hissediyordu kendini.Ve adamla gözgöze geldiði an yanýlmadýðýný anladý.Aþkýn miladýydý o gün. Öpüþtü gözleri. Þaþýrdýlar. Yýldýrým çarpmýþtý kalplerini ýþýk hýzýyla. Adamýn gülüþü dudaklarýna sýðmýyordu. Gözbebekleri kucakladý kadýný. Ýkisi de anlamýþlardý ki artýk hiçbir þey ayný kalmayacaktý. Bir dakika öncesine dönmek, bir damla suyu ateþ topuna çevirmek kadar imkansýzdý. Adam için kadýn, kadýn için adam’dý artýk yarýn. Öpüþen gözlerinin dýþýndaki her þey yitip gitmiþti o an geri dönmemecesine...

     Aþkýn buðusuyla kayboldular sislerin içinde. Gün geliyor firavunlar diyarýnda yabaninciri yapraklarýnýn arasýna saklanýyor, gün geliyor Venedik’te bir gondolun içinde hayal ýrmaklarýnda yüzüyorlardý. Yüreklerine her gün bir kýrýk cam parçasý saplanýyordu. Bilinen kavramlara taþýnmayacak, tanýmý zor, kabulü olanaksýz bir aþktý yaþanan...Ama gönül kapýlarý açýlmýþtý kapanmamacasýna.Sýnýrlar çizemezlerdi yakýcý tutkularýna.Direndi kadýn bu hacizli aþka, kendini ýskalamak pahasýna. Kaybetmiþti yön duygusunu. Hangi sokaða girse çýkmaz sokaktý. Tüm yollar tek bir noktada kesiþiyordu. ADAM.

     Kadýnýn çeliþkilerine aldýrýþ etmeyen doða alýþýldýk düzenine uymuþ, sarý saçlý beyaz tenli papatyalarýný yollamýþtý.Çingeneler Kakava Festivalini kutluyordu.Kadýn balmumundan yaptýðý kanatlarýyla güneþe uçmayý deneyen Ýkarus gibi güneþe yönelmiþti. Her gün yeni bir doðumdu baharda. Kadýn yeniden doðuyordu aþkýn sýcaðýna. Geceler uykularýný çalmýþtý. Sahte yüzleþmelerin eþiðinde kývranýyordu. Ve kararýný verdi kadýn. Yaþanacak ne varsa yaþayacaktý aþka dair adamla. Günah olmayacak kadar masum, masum olamayacak kadar günah doluydu yaþananlar. Bir kaosun ortasýnda birbirlerine dolanmýþlardý gemici düðümleriyle...

     Adam dingindi. Yaþadýðý her günün onu bu aþka hazýrlamak için yaþandýðýna inanýyordu. Kadýnsa çoktan vazgeçmiþti direnmekten. Silip attý dayatýlan tüm kurallarý dimaðýndan. Koca bir boþluðun umutlarýný ele geçirmesine izin veremezdi. Vermedi de... Tadýlmamýþ yasak meyveydi adam. Ve en güzeli tattýktan sonra bile tadýlmamýþlýðýný korudu kadýnýn teninde. Kadýn arzunun adýydý adamýn yaþanmýþlýðýnda. Kattýlar terlerini damla damla arzuyla yoðurarak mürdüm rengi gecelerine. Kaçamak saatlerden çalabildikleri her týlsýmý yazdýlar aþk defterinin sayfalarýna...

     Güneþ sadece kýzgýn kumlarý deðil, aþklarýný da daðladý bir sabah. Ay devraldýðýnda dünyayý ateþ kraliçesinin elinden, bir çað bitti. Adam ve kadýn baþka diyarlarda uyandýlar uykunun avutamadýðý gecelerinden...Ama büyü bozulmadý. Týlsýmlý üç harf muskaydý duygularýna. A – Þ – K. Öðrendiler ki sýðmazdý bu üç harf ne zamana ne mekana... Ýki yürek; ufuk çizgisinin baþka olduðu dünyalarda, ayný sabaha uyanýr oldular birbirlerine ait umutlarla. Çünkü “Hiçbir þey imkansýz olamaz” dedi adam...”Attýkça yüreðim dolaþan senin kanýn damarlarýmda...” Yetti bu kadýna. Doldurdu sevda adýna bildiði ne varsa çýkýnýna, koyuldu inançlý adýmlarla bilmediði yollara. Adamýnýn yanýna...

     Symrnalý güzel bir kadýnla adý saklý, duygusu yasaklý bir adamýn öyküsü bu...Yüreðime sýcacýk dostluðunu katan kadýn, senin de bende saklý adýn...