"Söylesene insan hayatýnda kaç defa sever?"
 "Bilmiyorum"
 "Kaç defa aþýk olur?"
 "Bilmiyorum"dedim yine. Pencereyi açmak için yerimden kalktým. Odanýn havasý iyiden iyiye aðýrlaþmýþtý. Ben pencereye giderken o arkamdan seslendi.
 "Sen de hiçbir þey bilmiyorsun dostum be!" Geriye döndüðümde onun gözleri masanýn üzerine kaymýþtý, masadaki boþ kaðýda birþeyler karalýyordu. Sonra buruþturup attý. Bu sefer ayný soruyu ben sordum.
 "Peki insan kaç defa sever kaç defa aþýk olur?"
 Gözlerini bana dikti. Ýyice kýzarmýþtý gözleri. Cevabýný alamadan sorumun sustum. Konuyu deðiþtirmek istedim ama aklýma birþey gelmedi. Bir süre böylece sessiz oturduk. Sanki gelmesini beklediðimiz birisi vardý. Oda loþ ýþýk altýnda kasvetli bir hal almýþtý.
 "Kararýn kesin mi?"dedim sessizliði bozmak için.
 "Hý?" derin uykudan uyanýr gibi baktý gözlerime.
 "Caným hani söylemiþtin ya...Bir daha onunla konuþmama konusunda."
 "Haaa...Evet kesin"
 "Ama böyle...Ne bileyim...Bir defa benimde çok sevdiðim birisi vardý. Yaklaþýk üç yýl sürdü birlikteliðimiz. Sonra  bir gün ayrýldýk. Daha sonra hiç konuþmadýk. Hatta küs gibiydik. Ama arada bir düþünüyorum da konuþsak birþeyler düzelir miydi diye."
 "Yani?"
 "Yani konuþmayý deniyemez misin?" Gözlerime öyle bir baktý ki susturdu beni. "Senin için en doðru þey senin kararýn tabi ki" diyebildim.
 "Belki bu þehirden bile gidebilirim" dedi.
 "Saçmalama! Kendini toprlarsýn elbet ilk ayrýlanlar siz misiniz?"
 "Elbette toplarým ama...Bak belki bunu baþkalarýda düþünmüþtür ama bir iliþkinin içinde bir taraf diðerinden her zaman biraz daha fazla gerçekçi...Bir iliþkide duygusal taraf hangisi ise o daha fazla acý çekiyor"
 Haklýydý ayrýlýkta yýkýntýlarý toplayan hep duygusal taraftý. Ama hiçbir yara kapanamayacak kadar büyükte deðildi. Tabii bu yara bir melek tarafýndan açýlmamýþsa. Güneþ odamýzýn pencersinden yavaþ yavaþ süzülürken gözünden düþen bir damla yaþ gördüm.
 "Aslýnda gerçekçi olmanýn bir sakýncasý yok..."
 "Haklýsýn" dedim.
  Pencerenin önüne gitti. Dýþarýyý seyretmeye koyuldu. Ýki gün önce hiçbirþey söylemeden çekip gitmiþti sevdiði. Aradýðýnda ise sadece "Bitti herþey bitti"demiþti. Daha sonra -yani dün- ortak arkadaþlarýndan biriyle konuþurken duymuþtu eski sevgilisine döndüðünü. Oysa bitirdiðini söylemiþti. Aynen ona nasýl "bitti" dediyse öyle deyivermiþti. Peki ama neden konuþmaksýzýn bitirmiþti. Sanki düþüncemi okumuþ gibi konuþtu.
 "Onun yanýna dönmüþ. Ben hiçbir þey yapamadým. Hatta benimle konuþmaya bile gerek duymadan gitti...Bense salak gibi güzel þeyler yaþadýðýmýzý düþünürken hem" Dönüp bana baktý. Tüm vücudunun titrediðini hissettim. Öfkesinden mi üzüntüden mi bilemedim. Derin bir nefes aldý. "Biraz dolaþmaya çýkalým mý? dedi.
 "Olur"
 Dýþarý çýktýk. Sabah ayazý üþüttü beni.
 "Ben üzerime hýrkamý alacaðým, üþüdüm. Sanada birþey getireyim mi?"
 "Yok, istemem" dedi. Gözleri daha parlaktý. Sanki biraz daha güçlenmiþ gibi gördüm. Gülümsedim, gülümsedi. O yaralý kalp sanki dün geceye karýþmýþtý.
 "Hemen geliyorum"dedim. Hýzlýca kapýya hareketlendim. Odaya girdim. Sandalyeye býraktýðým hýrkamý aldým. Dönerken buruþturup yere attýðý kaðýdý gördüm. Yerden aldým tekrar eski haline getirdim kaðýdý. Okudum.
 "Sevgi cömerttir ama aþk...Aþk cimridir"