OZLEM

Guzel bir kelime degil mi: "ozledim..." belki icinde
burukluk var, ya da ayrýlýligýn acýsý.. ama bunu
duyumsamak ve duymak da guzel.

Hani bazen ne oldugunun
farkýna varmayýz da, uzak kaldýktan sonra daha fazla
aramaya baslarýz, iste o gormek isteme, onda olmak
isteme demek olan "ozlem", ozleyen icin de ozlenen
icin de bir cok yasanasý gereken duygularýn habercisi
gibidir.

Birinden ozlendigimizi duyunca, icimizi aheste
aheste hos bir duygu kaplamaya baslar; guzel,
oksayýcý.. duygu selinin coskunlugunu baslatacak
birikim sanki.. sessiz ve hos bir urperti býrakan.

Yazmak istedigim oyle cok harikalýklar var ki.. hani
her biri ozlemin bambaska seklinin ayný tur
duygularýyla bezeli durumu... ama nedense dogru yerde
dogru kelimeyi kuramam kaygýsý tasýyorum. Belki de en
buyuk eksiklik; bu duygularý yasatan, ve caglamasýna
ramak býrakan guzel yureklerin, simdilerde uzaklarda,
bilinmez dunyalarýn goklerine asýlý yýldýzlarý
toplamakla mesgul olmalarý, ya da henuz mecrama
akmamýs olmalarý.

Inanýyorum ki boylesi bir coskunlugu en derin
yasasaydým siirlerimde yepyeni ve benim bile daha once
kesfetmedigim savrulmalar olacaktý. Yine de umudum
var.. Belki de bir coklarýný kýskandýran dizeler cok
yakýnda benimle birlikte kagýtlara dokulecekler. Beni
anlatan ancak, sevdanýn bendeki izinin bana
yasattýklarýný anlatan olacak. Boylesi bir durum
sanýrým ulasmak isteyen yureklerin en onunde, onlardan
once kesfin tadýný yasatmýs olacak.

Eski bir zaman
sehrinin acýlan kapýlarýnýn ardýnda bekleyen
duygularýn, ne denli etkileyici, ve ne kadar sarsýcý
oldugunu dusunmeye basladýgým zaman, belki bir gun
yarýnlardaki eski zaman sehirlerine oylesi -týpký
duslerimde oldugu gibi- duygularý serpecegimize
inanýyorum. Kah topragýn kokusunda, kah küflü bir
odanýn cürümüs duvarlarýnda bizleri hissettiren bir
seyler olacak. dusuncesi bile guzel.

Aslýnda
paylasýmlardan sonra ozlemek, ozletmek isterdim.
yazdýklarým okundugu zaman suretim gorunur gibi olsun
isterdim. Duygularýmýn, beni ele veren mimiklerimden
okunmasýný isterdim. Hatta kelimeleri sayfadan
okuyarak degil de, dudaklarýmdan cýkýyor seklinde
duyumsanmasýný isterdim. Ya da her kelimenin
okuyucunun gozlerinde yarattýgý iz' in yansýmasýyla
ýsýnmak isterdim.

Diyorum ya; yasanacaklar bizleri,
biz insan yurekleri bekliyor. Bir devinim belki,
belki bir suregenlik, yine de bekliyor iste.. Belki
bir kac ay sonra, belki de bir kaç yýl sonra ama
mutlaka o bilmedigimiz, gormedigimiz muazzam dünyanýn
kutsal insanlarýnýn sevgiyle ýsýltan gozleriyle
aydýnlanacagýmý ve umuda ucurtma ucurur gibi cocuk
yureklerle sarmalanacagýmýzý biliyorum.

Yakýndýr;
yýldýzlarý yakalamaya calýsan salýncaklarda,
duslerimin cocuk gulusleri..