ey tanrýlarýn bana bahþettiði kadýn
ey yüreðimin mecralarýný dolduran kadýn
koyu yalnýzlýðýmýn sultasý
korkularýmda
titreyen çocukluðumu
memelerinin arasýnda gizleyen kadýn
kalma uzaðýmda öyle
býrakma sensizliðine tomurcuk yanlarýmý
duygularýmýn su sýzmalarýndan ak yüreðime
çaðla
al götür sensizliðimi
karanlýk dünyalarýn ücra köþelerine

biliyor musun
gece yaman sýzlatýr
gece tüm damarlarýmdan çeker kanýmý
kururum sensizliðinde
sensizlik
gün batýmlarý sonrasý yýldýzsýz geceler
kan tükürmeler devasýz
zambaklý anlarýmdýr
sessiz
kapkaranlýk
susuz

içimde
yüreðimin boðduran yerlerinde
dokunuþlarýnýn yokluðu büyüdü
derviþlerin "Hu!" çekiþi gibi
ilahi bir özleme büründü
her yaným kara
her yaným sensizlik sarmaþýðý
yalnýzlýðýna tutsak
de haydi gözümün nuru
býrakma ellerimi siyahi boþluklarda
tut
sýmsýký tut
býrakma beni bir daha
artýk dayanamaz yüreðim ayýn büyümelerine
bulutlarýn üstüme üstüme gelmelerine
gözlerinden öpmelere dayanamam
artýk sensizliði içemem rakýyla karýþýk
fena çarpýyor
haydi
tut ellerimi