Gözlerimin içine dolduðun gün, gözkapaklarýmýn ani bir refleksle gözlerime kapanmasý, yüreðimin seni sarmalama isteðinin çehrene uyarlanmasýydý... sadece cemalin deðildi sýcak duygularýmla koza ören bir ipekböceði gibi gözbebekleklerimde sarmalamak istediðim.. mükemmelliðin okunduðu endamýn da eksik kalýrdý... en baþta gözlerindeki nemin, doðan güneþi görmüþ de buðulanmýþ halini yansýtan ebruli bakýþlarýnla bütünleþen ve sað yanaðýnda kýzýl bir goncanýn göðe kavuþmasýný andýran gamzenin yarattýðý sarhoþ edici yansýmandý...

Seni görmüþ olmanýn ayrýcalýðýyla doldum bir an.. uðruna ülkeler fethedilen mýsýr kraliçelerinin güzelliðini seninle daha iyi tahmin edebiliyordum þimdi... bir isteðiyle baþlarý karýnlarýn üzerine koydurtan dilberlerin alýmýný, daha iyi anlýyordum artýk... bazen öldürücü, bazen cezbedici, bazen kýþkýrtýcý, bazen kaybettirici, bazen de baþtan çýkartýcý masalsý bakýþlarýn ne gibi yaratýcý düþlerle kurgulandýðýný biliyordum þimdi sürme çekilmiþ gözlerindeki mavi ýþýðý gördükten sonra... katedrallerde, kiliselerde sözü edilen, þeytanýn asli görevini üstlenen, hiç tanýnmamýþ ama kýzgýn yürek yangýnlarýnýn hayallerde yarattýðý, tanrýçalarý kýskandýran güzellerin neye benzediðini biliyorum artýk... unutulmuþ, binlerce yýl sürgün vermemiþ, en verimli topraklarýn biten kuraklýðýn ardýndan tanýþtýðý yaðmur suyuyla filizlenen ve varlýðý artýk rivayet olarak bilinen o eþsiz ölümsüzlük çiçeðinin renklerini görebiliyorum artýk...

Kimdin? hangi hamurla yoðrulmuþtun? harcýna hangi kýskanç tanrýçanýn sakladýðý iksir karýnmýþtý? Tanrýnýn meleklerinden de gizlediði bilinmeyen sanatýnýn bir ürünü müydün ki, þeytanla iþbirliði yaparcasýna doðaya seni sundu? yoksa, gözlerime bir ödül müydün, seni karþýma çýkardý? yoksa tüm kaybediþlerin bir bedeli miydin, yüreðini bana açtýrdý? belki de, ilahi bir gösterinin sonucunu keyifle izlemesinin aracý olarak sunmuþtu seni; güzelliðinin karþýsýnda lal* olan ben gibi yüreklilere... nasýl olursa olsun.. sonuçta, yaþamýný anka kuþunu arayýp bulmaya adayan bir insanýn amacýna ulaþmasý sevincini, hazzýný, hücrelere iþleyen mutluluðunu, soluk aldýðý tüm zamanlarýn en büyük ödülünü almýþ gibiyim... ateþlerde yakýlmanýn, kýzartýlmanýn, akýlalmaz iþkencelerle sonsuz acý çekmenin alternatifi olarak sunulan o salt mutluluk daðýtan tanrýsal ödülün, yani cennetin bir kadýna uyarlanýþýyla karþý karþýya gibiyim.. bedenimin her hücresinin aþkla daðlanmak isteðiyle çýrpýnýþýný hisseder gibiyim... teninden yayýlan týlsýmlý ateþinde erimek ister gibiyim...

Cehenneminde yok olmanýn eþiðine adým atmak isteðimin kabardýðýný hissediyorum þimdi, cennetine sýðýnarak... tut ellerimi.. al cennetine... artýk senliðimle kalmak istiyor her yaným... sen istemesen de, bu andan sonra senli düþlerimdeyim...



(*) : topaç çok hýzlý dönerken, dönmüyormuþ gibi
gözü yanýltmasýna, diyarbakýrlý çocuklar "lal oldu" derler.