Bu son gidiþin miydi anlayamadým sevgili..Hani hep giderdin ve gelirdin ya geriye, bu da onlardan biri miydi..? Uzun zaman oldu bu sefer, söylemek ve sormak zor geliyor ama bu senin son gidiþin miydi sevgili...? Küçük bir oyun oynuyor gibiyiz sanki. Ben ebe olmuþum sen saklanan...Nerelere saklandýn da bulamýyorum seni. “Ah iþte ordasýn” dediðim yerlerden hep baþkalarý çýkýyor, herkes hep bir aðýzdan, dalga geçer gibi, “çanak çömlek patladý” diyor,bense garip bir umutsuzlukla geri dönüyorum aðacýma, kaldýðým yerden seni aramaya baþlamak için.

Bu son gidiþin miydi, anlayamadým sevgili..Göremeyeceðimi sandýðým zamanlarda birden karþýma çýkýyor, içimde yeni yangýnlar býrakarak geri dönüyorsun. Kimlerin yanýna dönüyorsun da uzun sürüyor sessizliklerin? Gittiðin yerlerde bana benzeyen ve tanýdýk bir þeyler var mý bari.? Gülmeyi unuttuðun zamanlar, kimleri çaðýrýyorsun yanýna..? Hüzünlerini kovan yürekli biri var mý yani..? Hani bir anda gelip de o puslu havayý daðýtan, seni içmeden sarhoþ eden ve güldüren, hüzünlerini bulamayacaðýn yerlere saklayan biri..Sen dayanamazsýn yalnýzlýða. Dokunmak ve karýþmak istersin. Yalnýz kalmak sana acýlarýný hatýrlatýr..bir kadýnýn teninde istemeyerek býraktýðýn acýlarý. Yalnýz kalmak sana çocukluðunun masum düþlerini hatýrlatýr..aðlamak istersin ama aðlayamazsýn. Yalnýz kalmak sana tutunamadýðýn sevgileri hatýrlatýr; çaresizliðini, yýkýlmýþlýðýný...arkanda býraktýðýn, dokunmaya korktuðun özlemleri. Yalnýz kalmak sana göre deðil sevgili..Sen yalnýzlýðýnda kendinle karþýlaþýr ve ürkersin yüreðinin saatlerce sana karþýt konuþmalarýndan. Bu yüzden merak ediyorum ya, baþkalarýna da ‘hüzün kovan kuþum’ diye sesleniyor musun acaba..?

Bu son gidiþin miydi, anlayamadým sevgili..Hani birden için çocuklar gibi þýmarmak istediðinde, parmaklarýn telefona gider, arar ve kusardýn ya, dizginleyemediðin coþkunu ve manyaklýðýný..hani bir tek ben anlardým ya, senin bu ani çýkýþlarýný, serseriliðini ve türk dil kurumunda bulunmayan hafif meþrep kelimelerini ve cümlelerini..hani kimseyle böyle konuþulmaz deyip de, sýnýrlarýný aþardýk ya gereksiz kibarlýðýn ve nazlanmalarýn..Uzun zaman oldu içimizdeki bu deliliði ve bastýrýlmýþlýðý dýþa vurmayalý. Bu yüzden merak ettim, bu senin son gidiþin miydi sevgili, anlayamadým...

Söylenmemiþ ve çoðaltýlabilecek bütün sözleri kendi adýna söyledin ve gittin..Umuduma, çýlgýnlýðýma ve kadýnlýðýmýn senin yanýndayken güzelleþtiðine inanýrken, yokluðunu mutlu edemeyeceðime inandýn ve gittin..Sana karýþýp, yüreðine akmama izin verip, beni göklere çýkartýrken; bir anda yere indirdin, midemi bulandýrdýn ve ayrýlýðý sýkýþtýrdýn parmaklarýmýn arasýna, gittin..Ne kadar deðerli ve farklý olduðumu anlatmakta zorluk çeken sen; yalnýzlýðýmýn en ýssýz, en karanlýk ve en savunmasýz zamanlarýnda beni dinlemedin, gelmedin ve gittin..Sevmek bu kadar basit, bu kadar kolay ve taþýnabilir bir eþya gibi hafif deðil; çýkartýp da bir baþka yere koyabileceðin. Bu yüzdendir ki sen beni hiç sevmedin sevgili. O “seni çok seviyorum” diye haykýrdýðýn nadir zamanlarda bile, bunu söyleyen sen deðil, senin geçmiþ bir sonbahar’da býraktýðýn, sana benzeyen ama sana çok yabancý olan sesindi. Bu yüzden sen beni gerçekten sevmedin sevgili. Kendini daha ne kadar kandýrabilirsin bilmiyorum ama sen acý çekmeyi seviyorsun...bense balonlar patlatmayý, uçurtmalar uçurmayý ve yaþamayý seviyorum her þeye raðmen. Sen korkularýný seviyorsun..bense, korkularýmýn üzerine gitmeyi, savaþmayý ve hatta gülmeyi kaybederken bile...Artýk biliyorum, bu senin son gidiþindi sevgili ve benim son bekleyiþim, son vazgeçiþim sevdandan...

Artýk gelsen de ne iþe yarar ki..? Ben; sana olan kýrgýnlýðýmý, yokluðunu, özlemini, umutsuzluðunu sevmeye baþladým. Ben senin giderken bende unuttuðun ve zaman zaman öksüzlüðüne aðlayan sevdaný sevmeye baþladým. Ben senin artýk beni unutan, merak etmeyen ve deðer vermeyen yüreðini sevmeye baþladým. Þimdi hangi tende üþüyorsun da titrediðini hissediyorum kilometreler ötesinden? Ben senin baþka mevsimleri tanýmak isteyen o heyecanlý ama tutunamayan bakýþlarýný sevmeye baþladým. Artýk gelsen de ne iþe yarar ki..? Parçaladýðýn sevgimi toparlayabilecek ve çiçekler toplayýp yollarýma serebilecek kadar güçlü deðilsin sen. Sen, ben deðilsin. Hiç olmadýn ve olamazsýn..O sakladýðýn yüreðine hiç almadýn beni, hiç özlemedin, gözlerin hiç uzaklara dalmadý, belki de þerefime hiç kadeh kaldýrmadýn. Bu yüzden bu senin son gidiþin olsun sevgili, ayrýlýðýn hakkýný ver. Böyle bir sevgiyi terk edebilecek kadar yürekli oldun, beni unutacak kadar da korkusuz ol. Özleme, yolunu yolumdan geçirme, sesime düþme, salaþ meyhane masalarýnda konuþmalarýmý arama, rakýnýn yanýnda anma adýmý..ayrýlýðýn hakkýný ver. Çünkü bunu sen istedin..

Bu senin son gidiþin olsun sevgili, býraktýðýn son acý olsun. Ve ben senin yaþayamadýðýn son sevda olayým...


2001../..sonbahar