Hazýr mýyýz? Asla tabi ki…

Hazýr olsak zaten bu durumda olmazdýk… Þahsen ben isterdim ki, neyle alakalý olursa olsun; küçük hýrslar ve de çýkarlar bir köþeye býrakýlsýn, býrakýlabilsin… Adam gibi herkes kendini ve yerini bilsin, kimliðini kabullensin, hatta kimliðinin kabullenmesini de istesin, haliyle herkes hak ettiði yerlerde olsun isterdim.
Fakat bakýyorum ki… Benim kafadakiler; ne yaparsa yapsýn, ne liyakat, ne de memnuniyet var olabilecek…

Öyle ya… Gözlemliyor, tanýyor, yorum yapýyor, haliyle içten içe kimi kimi bazý benzerlikler görüyorum benim gibilerle…

Onlar ki… Kah güçten uzaklaþmayý tercih ediyor, haliyle saygý görmüyor… Onlar ki… Kah haklarýyla güce layýk olup adam gibi adam olduklarý için korkutmadýklarýndan dikkate alýnmýyor… Onlar ki… Kah kimin ne olduðunu bilip intikam yeminiyle yola çýkýp, acý çektirdiklerinde gaddar diye biliniyor…

Sanýrým Yaratan’ýn olayý biraz da bu… Ýyiler; kaçsa da, güce gelse de, kötünün anlayacaðý dilde iki tokatlasa da asla sevilmiyor… Sevilmeyecek de… Niye? Çünkü kötüler onlar gibi deðil… Bu yüzden hep iyiliðin ve iyilerin ýþýðý çalýnýyor… Çalýn bakalým… Kötüleyin bakalým… Kýskanýn, kendinizce beddualar edin, þunu bunu deyip deðersizleþtirin bakalým…

Ne fark edecek ki? Zaman geçiyor… Zaman bitiyor… Bitecek de elbet… Hýrslarýnýza, kaprislerinize ve kiþisel arzularýnýza karþý iyileri yok etmenizi, pekala izin de olursa tabi, bira eþliðinde izliyor olacaðým… Haliyle hakkýmý zerre kadar da helal etmeyecek olacaðým…

Niye? Bir insan, bu fani dünyada bu kadar hýrslý ve kinliyse zaten diðer dünyada cenneti görmeyi hak etmiyordur da ondan… Bu yüzden kiþisel hýrslarýn illa bir bedeli olmalý… Case closed.