Evet; susmak mý, konuþmak mý
Bir köþeye çekilip gün saymak mý
Yoksa gerçeði unutup kaçmak mý kendinden
Nedir yaþamak? Yeniden baþlatmak mý hayatý,
yeniden kurmak mý saati?

Dün gençtik, yanardaðdý bakýþlarýmýz
Lav püskürürdü gözlerimizden, alev alevdi yüzümüz
Þimþekler çakardý kaþlarýmýzýn arasýndan
Eklenirdik bir uçurtmanýn kuyruðuna
Havalanýrdýk göklere, gök mavi, umutlar mavi
Mavi güller toplardý ellerimiz, hayat çok güzeldi
Papatyalar açardý yanaklarýmýzda sarý-beyaz
Biz çok güzeldik, çok mutlu, çok umutluyduk
Gençliðin çatýsý altýnda kocamandý daðlar ...

Eskiden zamaný kandýrýr, durdururduk akreple, yelkovaný
Ama þimdi zaman bizi kandýrýyor
Her gün yeni bir masalla çekiyor çine ömrümüzü
Kýrýk sevinçler, derin kaygýlar yaþýyoruz
Kendimizden öteye düþmüyor sözlerimiz
Gönlümüz yaralý , bakýþlarýmýz nemli
Gecenin göðsünde uyanýyoruz sabaha
Gerçekler bize, biz gerçeklere yabancý...

Kabul etmeliyiz ki artýk yaþlandýk
Deniz olup dalgalanamayýz, kýyýlar istemez bizi
Rüzgar olup esemeyiz, ay olup geceye doðamayýz
Oturup bir nehrin kýyýsýna yeniden yýldýz toplayamayýz
Ýþte bu yüzdendir onca telaþýmýz...Mazur görün gençlerimiz(!)..

Rukiye Çelik
16.5.2022/ANKARA