Çýplak Demokrasi!

Öncelikle biz, demokrasi dendiðinde ne anlýyoruz! Filozof gözüyle deðil, sade vatandaþ veya avamdan herhangi biri olarak demokrasiyi nasýl algýlýyoruz?
Hukukun üstünlüðüne, yargýnýn tarafsýzlýðýna ve baðýmsýzlýðýna, hak ve özgürlüklerin sonuna kadar kullanýlmasýna, kayýtsýz þartsýz adaletin tesis edilmesine, sosyal haklarýn bihakkýn her ferde teslim edilmesine, düþüncenin özgürce ifadesine, basýn yayýn özgürlüðüne, haber alma hakkýna sahip çýkýlacaðý…
Hiçbir zümrenin veya dinî kisve altýnda teþekkül edilmiþ kurum veya kuruluþun herhangi bir þekilde üstünlük kurmasýna, daha doðrusu; imtiyazlý bir kesimin diðer halk kesimleri üstünde tahakküm kurmasýna müsaade edilmeyeceði, sosyal paylaþýmýn adil olarak ve hakça yapýlmasýna veya benzeri argümanlarla ortak yaþama verilen bir yönetim biçimi olarak görüyoruz…
Mülkiyet özgürlüðü; serbest piyasa ekonomisi ve ticaret özgürlüðü…
Ve bu bizim nazarýmýzda çýplak demokrasi tarifidir. Elbette ki yönetenlerin adil bir seçimle halk tarafýndan seçilmiþ olmalarý, yasama ve yürütmenin gücünü halkýn seçiminden almasý, bürokratlarýn seçilmiþler üstünde hükümranlýk kuramamasý da kaçýnýlmaz demokratik þartlarýn baþýnda gelir…
Ve yine elbette ki, seçimle gelenin yine seçimle gitmesi demokrasinin olmazsa olmazýdýr.

Giydirilmiþ Demokrasi!

Göstermelik seçimle ve sahtekârlýkla iktidarý elde etmek…
Hukukun üstünlüðünü hiçe sayarak üstünlerin hukukun tesis etmek…
Basýn yayýn özgürlüðünün önüne set çekerek kendi medyasýna yaratmak ve halký yanýltmak…
Ülke gelirini kendi iktidarýna ve halk üzerinde hükümranlýk kurdurduðu zümrelere akýtmak…
Yolsuzluk ve rüþveti normal hâle getirmek; devlet ihalelerine hile katmak ve kendi payýný alabileceði adamlara ihale ederek ihaleye fesat karýþtýrmak…
Devlet kademelerine kendi yandaþlarýný doldurmak; liyakati gözetmemek ve iþi ehline vermemek…
Yargý baðýmsýzlýðýný ortadan kaldýrarak tarafgir bir yargý yaratmak ve emirle mahkeme kararlarý çýkarttýrmak…
Ünlü Ýngiliz siyaset bilimcisi, düþünür ve politikacý Lord John Dalberg Acton’un tespitini hayata geçirmek:
“Güç yozlaþtýrýr, mutlak güç mutlak yozlaþtýrýr”…
Mutlak yozlaþma sonucunda “amir-i mutlaklýktan kadir-i mutlaklýða” göz dikmek…
Sosyal adaleti ortadan kaldýrarak sadece kendi yandaþlarýný kayýrmak…
Dýþ dünyayla, özellikle demokratik ülkelerle iliþkileri zayýflatmak; kuru kabadayýlýkla ülke çýkarýna zarar vermek. Coðrafi komþularla iyi geçinmemek ve ülkenin maddî ve manevî zarara uðramasýna sebebiyet vermek!..
Siyasî muarýzlarý üstünde devlet eliyle baský kurmak, yargý yoluyla onlarý sindirmek…
Ve baþka despotik kalemler…
Bütün bunlara raðmen, itiraz edildiðinde “Ben seçimle geldim. Demokratik yolla iktidarýmý sürdürüyorum” der…
Ýþte ben buna “giydirilmiþ demokrasi” diyorum…

Batýlý’nýn gözüyle demokrasi…

Geliniz bir bakalým ünlü Fransýz filozof Alain Badiou kýsaca ne diyor:

“Her geçen gün otoritesi sarsýlsa da "demokrasi" kelimesinin günümüzde politik toplumun egemen bayraðý (amblème) olarak deðerini koruduðuna þüphe yok. Bayrak dediðimiz þey, sembolik bir sistemin dokunulmazýdýr. Siyasal toplum hakkýnda dilediðinizi söyleyebilir, karþýsýnda eþi benzeri görülmemiþ bir "eleþtirel" hýþým gösterebilir, "ekonomik dehþeti" lanetleyebilirsiniz, ama bütün bunlarý demokrasi adýna (mesela: "Demokratik olduðunu iddia eden bir toplum bunu nasýl yapabilir?" türünden sözlerle) yaptýnýz mý, baðýþlanýrsýnýz. Zira neticede o toplumun bayraðý adýna, dolayýsýyla bizzat o toplum adýna yargýlamaya kalkýþmýþsýnýzdýr onu. Hâlâ toplumun dýþýna çýkmamýþ, yurttaþý olarak kalmýþsýnýzdýr; kendisinin de diyeceði gibi, barbar deðilsiniz ki caným, ece sizi bir sonraki seçimlerde demokratik olarak tayin edilmiþ yerinize oturtmak da mümkün kuþkusuz. Bu nedenle ben þunu öne sürüyorum: Sýrf toplumlarýmýzýn gerçeðine deðebilmek adýna, a priori bir alýþtýrma olarak bu toplumlarýn elinden bayraklarýný almak gerek. Ýçinde yaþadýðýmýz dünyanýn hakikati olsa olsa "demokrasi" kelimesi bir yana býrakýlarak, demokrat olmamayý ve dolayýsýyla "herkes"in gözünde kötü olmayý göze alarak ortaya çýkarýlabilir. Zira bizde "herkes" ancak bayraktan yola çýkýlarak telaffuz edilebilir. Yani "herkes" demokrattýr. Bayrak aksiyomu denilebilecek þey de budur iþte.” (*)

Yine ünlü Fransýz düþünür Daniel Bensaid ise þöyle diyor:

“Koþullarýn kamusal özgürlükleri birbirinden ayrýlmaz gösterebileceði ve serbest teþebbüsün gitgide çözülmeye yüz tuttuðu bir anda bile, demokrasi o meþum ikizine galebe çalmýþa benziyordu. "Muhteþem Otuzlar"da, parlamenter demokrasi ile "sosyal piyasa ekonomisi"nin düzensever liberal evliliði, 1848'den beri dünyaya musallat olan hayaletin dönüþünü engelleyerek müreffeh bir gelecek ve sýnýrsýz ilerleme vaat eder gibiydi. Ama 1973-74 krizinden sonra, savaþ sonrasýnýn o büyük dalgasýnýn geri dönmesiyle bazýlarýnýn Fordist (veya Keynesyen) uzlaþma dediði þeyin ve sosyal ("koruyucu") devletin temelleri sarsýldý. Bürokratik despotizm ve irreel sosyalizmin çözülmesinin ardýndan, "demokrasi" dediðimiz yüzer-gezer gösteren, muzaffer Batý'nýn, galip ABD'nin, serbest piyasa ve dizginsiz rekabetin eþanlamlýsý oluverdi birden. Tam o sýralarda sosyal sigortalara ve özlük haklarýna yönelik sistemli bir saldýrý, benzeri daha önce görülmemiþ bir özelleþtirme akýný, kamusal alaný gitgide daraltýyordu. Yýllar önce Hannah Arendt'in ifade etmiþ olduðu korku, yani çatýþmalý çoðulluk anlamýna gelen politikanýn yerini eþyanýn ve varlýklarýn tatsýz tuzsuz ticari idaresine býraktýðýný görme korkusu, böylece haklý çýkýyordu…” (**)


(*) (**) : Demokrasi Ne Âlemde, Metis Yayýnlarý... Çeviri Savaþ Kýlýç