Ömre yüklendi kader, kovanýný terk etti arý
Yapraðý tükendi zamanýn, takvim üzgün
Hayat yorgun, çabuk geçiyor yýllar sayýlý gün...

Çýplaklýðýna soyundu meyvesiz aðaç
Yanýk kokusu sinmiþti üstüne
Onca acýya inat bükmedi boynunu dal
Kedere aldýrmadan seyretti alemi çiçek...

Elleri koynunda bir anne belirdi kapýda
Dev bir dünya, bir gezegendi bastýðý yerde
Büyüdü büyüdü, kocaman oldu acýlarýn yolunda
Ana vatan, Anayurt dendi adýna
Çocuklarýn gözlerinde, Anadolu'da bir anne...

Mayýn tarlalarýnda, namlularýn ucunda
Savaþlarýn ortasýnda, toz-duman içinde
Yaralý kuþlar, öksüzler, yetimler, hüznün ve acýnýn izlerinde
Ve çocuklarýn ruhlarýnda karanlýk dünyalar
Ana kucaðýndan uzak, unutulmuþ güvercinler...

Ölmesin beyhude insanlar
Ölürse bir kadýn, ölürse bir anne
Yýkýlýr dünyalar çocuk akýllarýnda
Ölürse bir çocuk, binlerce kez ölür anneler
Islak yüzlerini kurutsa da güneþ
Eksilmez gözlerinden yaðmurlar...

Sen ölme kadýn, çoðalýr öksüz yalnýzlýklar
Sen ölme anne, yarasý kapanmaz çocuk kalbinin
Ölürsen sen, bütün dünya ölür
Hayat yolunda, çýplaklýðýna soyunur aðaç
Kýzgýnlýðý unutur, hükmeder topraðýna kan
Yetimlerin evreninde üþür yürekler
Ve kendi coðrafyasýnda acý çeker
Gülüþleri çalýnmýþ çocuklar...

Rukiye Çelik
5 Aðustos 2019