Bozuk olan bir saate bakıp;
"Keşke beş olsa" diyorum.
"Beşi yirmi geçse ve gün böylece bitse."
Yalnızca elimden keşke demek geliyor gibi geliyor.
Avucumdaki yığınla tutuşturulmuş pilleri fark bile etmeden...
İnsanoğlu böyledir ya işte, yalnızca keşke der.
Elindeki imkanları kullanmadan, yüzleşmeden korkularıyla....
Keşke...
Ve keşke demeni istemiyorum/keşke demek
Elimizdeki pilleri o saate takarak, geçen zamanı izlemek,
İyisiyle, kötüsüyle.
Sence böylesi daha da iyi değil mi "keşke"den?
