Þimdi sen gidiyorsun. Uzak, gürültülü, herþeyin biraz daha büyük ve daha çok olduðu, istenilen herþeyin belirli bir bedel karþýsýnda sunulduðu, büyük elmaslarýn olduðu bir yere. Birazdan otobüsün hareket edecek. Çoktandýr sýkýldýðýn, nefes alamadýðýn, bir kapana kýsýldýðýn bu yeri geride býrakacaksýn. Kulaklarda hep ayný þarkýnýn tekrar ettiði ve insanlarýn yorgun ama senin nefret ettiðin bir iyimserlikle birbirine gülümsediði bu kasabayý terk edeceksin.
Þimdi sen gidiyorsun. Bütün anýlarýný geride býrakacaksýn. Çocukluðundan beri seni meþgul eden travmalardan kurtulacaksýn. Farklýlýklar senin istediðin. Kimsenin ne yediðinin ne giydiðinin kimseyi ilgilendirmediði bir büyük kalabalýk içinde kaybolmak istiyorsun. Seni anlamadýlar bu yerde. Artýk anlaþýlmayý da beklemiyorsun. Açýkçasý bu umrunda bile deðil. Küçücük sorunlarýn bile insanlar yüzünden aþýlamadýðý bu uyuþuklar ve çaresizler kasabasý, hafta sonu buluþmalarý, akþam gezmeleri canýna yetti. Televizyon ve medya kaynaklarýndan öðrendikleri politik fikirleri kendilerininmiþ gibi savunan bu sürüyü artýk duymak bile istemiyorsun.
Þimdi sen gidiyorsun. Kendin olmak istiyorsun. Kendi filminin rejisini eline almak, karakterlerinin çeþitliliðini saðlamak, kurgunun hayatla öpüþtüðü yerde durmak istiyorsun. Ýçleri burkularak ve birbirlerine acýyarak, dayanýþan bu topluluk çoktandýr ilgini çekmiyor. Sevgi dediðin acýma hissiyle saðlanmaz. Gerektiðinde terk edebilmeli insan. Hem de hiç piþmanlýk duymadan, hiç acýmadan, arkasýna bakmadan. Gereðinden fazla pompalanan bu duygusallýk bu küçük topluluðu uyuþtura uyuþtura düþünemez hale getirmiþ. Görünenin ardýndaki gerçeði görmelisin.
Þimdi sen gidiyorsun. Ama bir gün döneceksin. Hikayenin baþladýðý yere. Kederli yalnýzlýklar kasabasýna. Çok görmüþ bir bilgelikle gülümseyeceksin. Þehrin törpülediði yanlarýn herþeyin bir illüzyon olduðunu söylesede sana kýrýk bir yanýn olacak kimseye sezdirmediðin. Ýçten içe bileceksin. Ýnsan bu dünyadan ancak kendisi olarak gider.
Bense ertesi sabah saçýma senin nefret ettðin o ipi baðlayacaðým yine, menekþeleri sulayacaðým, bir iç çekiþinde bulacaðým teselliyi. Kulaklarýmda çalan o ayný þarkýyý tekrarlayacaðým dudaklarýmla ve nefret ettiðin iyimserlikle gülümseyeceðim hayata