Söktünüz… Olmadý, kestiniz… Yine olmadý, bu kez yaktýnýz…
Peki, siz insanlar bir an durup, hiç kendinize sordunuz mu: “Biz ne yaptýk, geleceðe ne býraktýk?” diye.
Geleceðe ne býraktýðýnýzý sizler pek fazla düþünmüyor olsanýz da, ben size izninizle söyleyeyim. Geleceðe, yani evlatlarýnýza; saðlýklý yaþam alanlarý yerine, çok katlý binalar, birbirinden lüks ve gösteriþli alýþveriþ ve eðlence merkezleri býraktýnýz. Zaten gelecek de pek umurunuzda deðildi ki; yüksek yüksek binalarýn aralarýnda kalmýþ, ufacýk, yeþil parklara bile göz diktiniz. Hepiniz birbirinize “Bir benim aðaç kesmemle, koskoca orman mý yok olacak caným!” diye diye cennet vatanýmýzý betona çevirdiniz. Kýsacasý sevgili insanlar, siz; bize yeþil olmayan, betonarme, gri bir dünya býraktýnýz…
Önceki yýllarda Ýstanbul’da sýradan bir vapur yolculuðu; Ýstanbul Boðazý’nýn berrak suyu, fonda martý sesleri ve berrak suda yüzen bin bir çeþit balýk betimlemeleri eþliðinde anlatýlýrdý. Bu anlatým artýk günümüzde oldukça deðiþti… Martýlar balýklarý göremeyince çöpten beslenir, berrak suyumuz ise benzin rengine döner oldu. Önceleri, evimin karþýsýndaki okulun önünden akan nehir; bugün metro yolu. Daha keþfedilmemiþ birçok canlýya ev sahipliði yapan Borneo Adasý da sýrlarý ile birlikte yok oluyor. Tüm bu deðiþiklikler sizin için pek sorun yaratmýyor olabilir ancak bizler, sadece ülkemizde deðil, dünyada da örneklerini gördüðümüz bu deðiþimin farkýndayýz. Ýþin en kötüsü; birçoðumuz artýk nefes bile alamýyoruz. Ýçimize oksijen çekmek yerine, karbondioksit çekmek zorundayýz. Peki neden?
Artýk eski bulutlarý da unuttuk. Yoksa sizin bulut dediðiniz fabrikalarýnýzýn bacalarýndan çýkan karanlýk duman mý? Üzgünüm, bizim bulutumuz o deðil. Bizimkiler beyaz, bembeyaz, aydýnlýk bulutlar… Peki, sizce sadece beyaz bulutlarý mý unuttuk? Hayýr, berrak denizleri, çimen kokan sokaklarý, gökte uçan kuþlarý bile unuttuk. Artýk çocuklar sokakta oynayamýyor, bahçelerde koþup çiçek toplayamýyorlar ki mutlu olsunlar. Ýsviçre’de yapýlan bir ankette, çocuklara ineklerin rengi soruluyor ve çocuklarýn %75’i ineklerin eflatun renginde olduðunu söylerken, sadece %5’i ineklerin siyah ve beyaz olduðunu belirtiyor. Bunu biliyor muydunuz? Ne trajik bir sonuç, deðil mi?
Biz insanlar, neden gelecek nesillerin doðasý ile oynuyorsunuz? Hani evlatlarýnýzý çok seviyordunuz? Bu denizler, bu doða sadece sizin deðil ki… Daha doðmamýþ, yüz yýllar sonra doðacak yeni nesillerin de… Peki, bir aðacý kesip, yok etmek te bir cinayet deðil midir? Onu arkadan vurmak deðil midir? Oysa katlettiðiniz o aðaçlar; bizim yaþam kaynaðýmýz. En acýsý da; bir önlem alýnmazsa eðer, sizin bizlere býraktýðýnýzdan daha kötü, daha karanlýk bir geleceði kendi çocuklarýmýza býrakmak zorunda kalacak olmamýz… Bu gidiþ doðru bir gidiþat deðildir. Biz, geleceðin aydýn mumlarý sizden bu yanlýþ gidiþata bir “Dur!” demenizi ve yeþil, aydýnlýk bir dünyaya yeniden kavuþabilmemiz için çözüm üretmenizi diliyoruz.
Lütfen çözümünüz; aðaçlarý kesip, elde ettiðiniz kâðýtlara “Aðaçlarý kesmeyelim!” yazmak olmasýn sadece. Bulduðunuz çözüm, halkýmýzý içinde bulunduklarý bu derin uykudan uyandýrýp, bilinçlendirsin…
Sizce, bize en azýndan bunu borçlu deðil misiniz?