Sevgili Bridget,

Artýk suya dikiþ atan bir aklýn sessiz pelerinini kaldýrma vakti!
Yaðmur caddeleri ýslattý
Pencereyi açtýðýmda toprak kokusunu içime çekecektim
Islak yollarýn orgazma dönüþmüþ terini solutuyor tanrý onun yerine
Camýn arkasýnda kahve fincanýný dudaklarýma dayamýþ araba ýþýklarýný izliyorum.
Caddenin köþesindeki kafenin loþ ýþýklarý altýnda bir kadýn araba bekliyor.
Camýn arkasýnda dudaklarýma acý kahveyi gezdiriyorum. Ne kadar mat!
Bugünlerde, tükettiðim kalp atýþlarýný garip bir sakinliðe býraktým.
Bridget!
Her þeyi bu tuhaf boþluða atýyorum. Sýkýldýðýmý düþünüyorsan yanýlýyorsun.
Daha fazla, baþkalarýnýn çizgili dünyalarýna giremem.
O tek bölümlük sahnelerde daha fazla oynayamam sanýrým. Birer oyuncu deðil miydik? Neydik?
Artýk onlarýn, benim dünyamda nefes aldýklarýný görmem gerek!
Ruhlarýný çýkarýp dolabýma asabilirler.
Kahvemde boðulabilir ya da benim yýldýzlarýma asýlabilirler.
Kendi yalnýzlýklarýný fark edip, benim yorganýmda huzur bulabilirler.
Ne kadar anlamlý ya da anlamsýz,
Ne kadar bencil ya da teslimiyetçi
Bilmiyorum.

‘DOÐRU YANIT: BÝLMÝYORUM’ yazýlý þeyler yapýþtýrmýþken buzdolabýnýn kapaðýna, iç çekiþli bir not daha ekleyebilirim:
‘KEÞKE BÝLMESEYDÝM!’



2.


Sen geçerken o gün ortasý rüyalarýmdan;

Balkondan görüp hayallere daldýðým o aðaç düþümdeki heybetini kaybetti. Çünkü burada aðaçlar o kadar sýk ki; ona orman adýný vermek inan yetmiyor dilime. Kafamý her çeviriþimde o kadar o kadar hýzlý bir sekansta hareket ediyorlar ki; bir anda kaybolup bir anda ortaya çýkmalarý neredeyse beni kendimden bile þüpheye düþürecek. Þehrin o zarif dokusu, elimin bir þýkýyla yok olacakmýþ gibi.
‘ÞIIIK!!!’



3.

Büyük bir tünelden geçtim. Aitlik hissi için ne kadar süre geçmeli acaba? ‘Ludwig’ de ne acaba? Bu dilin içinde kaybolurken, koltuðumda oturup zamanýn boyutlu boyunduruðunu düþünmek de ne demek? Neyse ki; herkesin bir hayaleti var.

4.

Bankta dinlenen yaþlý teyzenin yanýna oturdum. Bir kilise önü þarkýcýsý, bilmediðim bir dilden þarkýlar söylemekteydi o vakit.
Gitarýyla aðlamaktan yorulmuþ olmayla, coþkulu bir Hýristiyan olmak arasýnda ne kadar düðümlü anýlar varsa çözmeliydi. Hem karþýdaki maðazanýn vitrininde aðaç dallarýna asýlmýþ kahve fincanlarý vardý.
‘Çünkü bir tek benim saatim doðru, Selin.’


5.

Rüzgarýn otlarý okþayarak dolaþýp, köprülerdeki heykellerde beden bulmasýydý yamalý yollar. Saat kulesinin ardýndaki ayýn aydýnlattýðý gizemli çehre yok oluyordu bu saatlerde. Mor perdeli camdan el sallayan küçük kýzlar doðanýn en canlý halini yansýtýyordu ya da. Her þey alabildiðince gitmekte saklýydý sanýrým.