hayat... aslýnda galiba bildiklerini biraz kendine saklamak...ilk baþta yanlýþ gelebiliyor kulaða...hala niçin burada olduðunu keþfedemeyen insan...çeþitli yollarla akýl defterini her vakit güncellemeye çalýþýyor...bazen kör topal...bazen acemice...çoðu zaman merakla...ne ile hayatý çizerseniz çizin ayný yere ulaþýrsýnýz...þiir..



çünkü þiir kendi anlaþmazlýklarý içinde þairine güvenen tek yol arkadaþýdýr... hal böyle olunca...kimin ne kadar haklý olduðunun veya veya...ne kadar þiirsizleþtiðinin hesap vakti hep erteleniyor...belki doðru olanda bu...çünkü farkýnda olduðumuz her þey...insana dair ne varsa sadece þiir ise...onunla da yüzleþmek mecburi bir hal alýyor...
bunun için de donanýmlý...hazýr ve her akýbete dayanýklý olmak þart...
beklenen deðilsinizdir…çoðu zaman önce unutuldunuz en azýndan…sýcak kahve köþelerinde hiçbir tavla partisine ait hesap defterine adýnýz yazýlmaz…ya ölmüþsünüzdür…ya ölecek…hala hayatta iseniz…sadece siz öyle sandýðýnýz içindir…
çünkü þiirin kendi hafýzasýna ait bütün net bilgiler zaman kavramýna ait olmayan bir metod ile saklanmaktadýr…bu yüzden her bilgi depolanmadan önce test edilmelidir…siz biz…hayatýn sessiz denekleri olduðumuz sürece þiir kendi topraklarýndan hep bir adým geri çekilecektir…bu öyle bir vazgeçiþtir ki…gördüðümüz hiçbir canlý hayal bile edememiþti…zaten hayal etmesini kim bekleyebilir ki…bekleyenler var iþte…o nedenle þiir ille þiir demekteyiz…
neden ille þiir kavram…ý hiçbir suret ile muhafaza edilmedi…edilemedi…çünkü tanrý insanýn sadece þiir olmasýný isteseydi…þairlere gerek kalmazdý…genetik kodlarý her þeyi halledebilirdi deðil mi… yine tanrý istediði için midir…þiirlerin sonu olmaz ve bitmeyen savaþ hikayeleri gibi her kana ihtiyaç duyar…yarasa otellerinde her edebiyatçý yavaþça katledilir…her söz…her kelime…her ara…hayatýn ertelenmiþ þiir odalarýna koþarken…yine þiirsinizdir…yine þiirizdir bilmeden…sevgilerimle …LaraAçanba…27.10.2011