|
Zehra
(Necmettin Yalcinkaya) 22 Eylül 2023 |
Aný |
| |
 Üzüntüsünden týrnaklarýný yiyor, burnundan soluyordu. Aynadaki resmine hüzünle baktý. Gözleri alnýnda oluþan çizgilerin arasýna dalýp dalýp çýkýyordu. Ve gittikçe aðaran saçlarýna içerleniyordu: |
|
|
Kýsa Bot
(Necmettin Yalcinkaya) 27 Aralýk 2020 |
Aný |
| |
| Dolmuþtaydým; günün yorgunluðu vardý üzerimde. Hafta sonu olduðu için trafik aðýr ilerliyordu. ‘Ýnip yürüsem eve daha erken varýrým,’ diye düþünüyordum ama yürümeye takatim yoktu. |
|
|
Toprak Kokusu
(Necmettin Yalcinkaya) 1 Aðustos 2019 |
Aný |
| |
| Sokaðýn baþýnda durdum, kederle izlemeye baþladým. Evlerin çoðu çoktan dört-beþ katlý apartmanlara dönüþmüþtü. Çocukluðuma dair hiçbir iz kalmamýþtý. |
|
|
Sýrtýmýzdaki Çizik Çarpý
(Necmettin Yalcinkaya) 27 Mart 2019 |
Anýlar |
| |
 “Çarpý/ Bir Alevi Öðretmenin Anýlarý” yazar Ali Rýza Aksin’in Kýrmýzý Fare’nin devamý niteliðindeki ikinci aný-romaný. 2018 Zuzu Kitaptan, 270 sayfa... |
|
|
Sahile Vuran Kelebek
(Necmettin Yalcinkaya) 19 Nisan 2018 |
Çocuk |
| |
 Aylardýr dünyayý dehþet ve korku içinde býrakan Kara Vandallarýn Kobanê’ye saldýracaklarý haberleri geliyordu çöl taraflarýndan. Kara elbiseli, kara bayraklý ve kara kalpliydiler… Hunharca öldürüyorlardý, yakaladýklarýný kesiyor, kadýnlarý satmak için kaçýrýyorlardý. |
|
|
On Çocuktuk
(Necmettin Yalcinkaya) 2 Mart 2016 |
Aný |
| |
| Önce bir ýslýk sesi duyuldu, ardýndan bahçe kapýmýz gýcýrtýyla açýldý. Ýçeriye düþecek gibi oldu dayýmýn oðlu Elbeyi. Nefes nefese kalmýþtý. Elini tükürüðüyle ýslatýp saçýna þekil verdi… |
|
|
Kömürcü
(Necmettin Yalcinkaya) 1 Mart 2016 |
Aný |
| |
| Kapýmýzýn önündeki kaldýrýma çökmüþ, hoþ bir sohbete dalmýþtýk. Önümüzden megafonuyla baðýra baðýra geçen, kömürcünün kamyoneti aramýzdaki sohbeti böldü. |
|
|
Duvar Yazýlamasý
(Necmettin Yalcinkaya) 22 Haziran 2015 |
Aný |
| |
| Uyanmýþ, yatakta keyif yapýyordum. Kulaðýma bir uðultu doluþtu birden. Kulak kabarttým… Sabahýn kör bir vaktinde kadýnlar bizim evin önünde toplaþmýþ aralarýnda baðýra çaðýra tartýþýyorlardý. Annemin sesini duyar gibi oldum. Balkona koþtum hemen. Beni görünce annem: |
|
|
Hoþ Geldin Yazýn Dünyasýna Iþkýn!
(Necmettin Yalcinkaya) 21 Haziran 2015 |
Tarihsel Roman |
| |
 Sevgili Ýsmail Güner’in, “IÞKIN” Romaný Ozan yayýncýlýktan çýktý. Yazar Güneþ Ülkesini –Elbistan Ovasý ve Nurhak Daðý’nýn etekleri- doðup büyüdüðü, acýlarýn ve sevinçlerin yeþerdiði topraklarý anlatýr. |
|
|
Babam, Üç Amcam ve Halama
(Necmettin Yalcinkaya) 26 Mayýs 2015 |
Aný |
| |
| Ýnsandý babam. Uzun boylu. Ela gözlü. Yakýþýklý. Annem çok kýskanýrdý onu. Rahat yüzü göstermezdi. Toprak Su’da sürveyandý. Gölet ve drenaj kanallarý yapardý. Pazartesi iþinin baþýnda olur hafta sonlarý eve dönerdi. Özlerdik onu, özletirdi kendini. Mahallede herkes severdi onu. |
|
|
Bahçedeki Tuvalet
(Necmettin Yalcinkaya) 2 Mayýs 2015 |
Ýronik |
| |
 Birkaç arkadaþ, gazete sattýktan sonra derneðe dönüyorduk. |
|
|
Acý Esintiler
(Necmettin Yalcinkaya) 25 Nisan 2015 |
Aný |
| |
| Ýzmir 1 Nolu Sýkýyönetim Komutanlýðý'nda süren davamýz nihayet bir karara baðlandý. Hakkýmda istenilen 5 yýllýk ceza da onaylanmýþ oldu. Ama avukatlarýmýz temyize baþvurdular. “Sonuçlanmasý birkaç yýl sürer…” dediler. |
|
|
Sokaklar Babam Kokuyordu
(Necmettin Yalcinkaya) 24 Kasým 2014 |
Çocuk |
| |
| Babamý hiç tanýmadým ben. Kokusunu duymadým. Kulaklarýmda asýlý deðil sesi. Resmi de yoktu duvarýmýzda. Olsaydý bakardým… |
|
|
Alinin Güllüsü
(Necmettin Yalcinkaya) 20 Aðustos 2014 |
Çocuk |
| |
| Ortalýk yeni yeni aydýnlanýyordu. Günün ilk ýþýklarý camdan süzülüp odaya dolunca kalktý yataðýndan, önce giyindi ardýndan elini yüzünü yýkadý. Buzdolabýndan annesinin akþamdan hazýrlamýþ olduðu sandviç paketini aldý, okul çantasýna özenle yerleþtirdi. |
|
|
Stres Bileziði Ýzmir Kitap Fuarýnda
(Necmettin Yalcinkaya) 23 Nisan 2014 |
Didaktik |
| |
 Salonda, yemek masasýnýn etrafýna dizilmiþ, neþe içinde koyu bir sohbete durmuþtuk. Evin kapýsý açýldý, hýzla içeri daldý küçük yeðen Emre. |
|
|
Acý Acý Güldük
(Necmettin Yalcinkaya) 23 Nisan 2014 |
Aný |
| |
| 1 Kasým. Cuma. Yýl 1985. Bursa E Tipi’ den cezasý on iki ayýn altýna düþen Siyasi Tutsaklarýn, tarihinde ilk kez yarý açýk bir cezaevine gönderilmeleri…
Mudanya. Sýcacýk bir sonbahar güneþi, parýldayan denizin yüzünü yalayarak geminin güvertesine çýkýyor, selam duruyor, gülümsüyor yüzümüze. |
|
|
Deniz Gezmiþ
(Necmettin Yalcinkaya) 28 Þubat 2014 |
Baþkaldýrý |
| |
 On altý Mart 1971 günlerden Salý… Lanet olsundu o güne!
Gürçeþme Ortaokulu olaðan bir gün yaþýyordu, neredeyse tüm öðretmenler ve öðrenciler üzgündü. |
|
|
O Yerlerden Biri
(Necmettin Yalcinkaya) 27 Ocak 2014 |
Toplumcu |
| |
 Adam elindeki çubukla camý týklatýp baðýrýyordu: “Ýçeriye buyurun beyler, yeni kýzlarýmýz geldi” Dýþarýda, kapý önünde birikmiþ erkekler topluluðu. Aç gözler, aç bedenler, yutkunmalar, iç geçirmeler, þapýrtýlar… |
|
|
Acý Esintiler
(Necmettin Yalcinkaya) 15 Ocak 2014 |
Toplumcu |
| |
| Ýzmir 1 Nolu Sýkýyönetim Komutanlýðýndan süren davamýz nihayet bir karara baðlandý. Hakkýmda istenilen 5 yýllýk ceza da onaylanmýþ oldu. Ama avukatlarýmýz temyize baþvurdular. “Sonuçlanmasý birkaç yýl sürer…” dediler. |
|
|
'Yarýn bakýþlý gençler vardý, yüzlerinde gülümsemeleri hiç eksilmeyen... Sonra o lanet olasý darbe oldu, bir bir gözden yittiniz.'
Gitmedik anacýðým; gitmedik.
|
|
