Yine burdayım,
İyi seçemeseler de Arnavut kaldırımlarına aşina gözlerim,
Babamdan aldığım 10 kuruşları biriktirmiyorum artık Akşamdan boyadığım pabuçlarımı pantolonumda parlatmıyorum,
İlk defa yamalı ceketimi saklamıyorum senden,
İkimizi bilen yüzler arıyorum etrafta sessizce
Bakkal Hayri, kahveci Niyazi..
Yaşlılık işte gerisini getiremiyorum,
Boğazımda sevdan düğümleniyor birden,
Gözlerini anımsıyorum,
Deryalara haset veren o yeşil gözlerini,
Bir zamanlar kaybolduğum
Umutlarımı yoğurduğum o gözler
Kim bilir kimi alemlere salıyor şimdi
Kimi baktıkça umutlandırıyor dününden,
Kime hayat veriyor en güzelinden,
Her sonbaharda gelirim buraya
Bizden kalan bir şeyleri aramaya
Gittiğinden beri bu kaçıncı gelişim,
Bu kaçıncı seni yitirişim,
Bilmiyorum...
KİTAP İZLERİ
Masumiyet Müzesi
Orhan Pamuk
Hatıraların Varlığa Dönüştüğü Yer: Masumiyet Müzesi "Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum." Orhan Pamuk'un 2006'da Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanmasının ardından yayımladığı ilk büyük romanı olan Masumiyet
İncelemeyi Oku
