şimdi nilde iki güneş doğar..
bir şubat öncesi üzüm bağlarından bakınan iki salkım kadar baş aşağı üstüme uzanarak..
şimdi nilde kum toprak kadar.. nereden esiyorsa bu koku_ insanlar bana hep tanıdık bakar..
yabancısı kalmadı matemlerin centilmen katliamlarından bir tek bana --geriye..
bir gülü dudaklarımda kurutmaya bırakmış bir aşk --daha kalmadı..
nilde toprak yağmur kokar silinir didar insan olmanın çok ötesinde
yabancı kalmanın
öncesinde kalanlarla..
şimdi nil biraz şiir sarar.. üzüm bağlarında şarkı söylemek gibi güneş bana hep aynı şarkıyı sunar_
bir salkımdan eğilerek -bir damla boyu su gibi- akmak için şimdi nil biraz şiir sızar..
öyle duymak gibi değil içimde kalanları dinlemek kadar bir damla mürekkebi bir kağıda akıtmak için içimden bir ses bugün bana kuru bir tılsım satar_ ve tılsım suyu kağıda
sunar bir damla okunabilmek için nereden estiyse bu koku
artık tüm acılar yüzüme aşkınla bakar..
nil bugün ağır kanar..
