sessizce sıyrılıversem gün ağarırken
kimseyi çağıracak mezarlığım yok
kirlenmiş dağlarda kargalar ağlar
yuva dediğiniz yerde benim yerim yok.
seninse canın sıkılmış yuva kurmaktan,
çalı çırpı ellerinde hiç gidesin yok
ne zaman kapıya baksam senden bir tutam,
üzgün trabzanlarda senin izin yok.
yüzümde senden kalan son bir dokunuş
mavi eldiveninin tek parmağı yok
bir sarı yağmurluk kalmış duvarda
koklamaya kalksam senin kokun yok.
