"Yazmak, varoluşsal bir bunalımın, en azından bir süreliğine, başka bir varoluşsal bunalıma dönüşmesidir." - Franz Kafka"

Sen...

Sevdanın tozlu yollarında buldum seni... Aşkın gül bahçesinde yitirdim...

yazı resim

] ]

Hayallerim vardı
Tozlu raflarda sakladığım
Hasretinde buram buram kokladığım
Uğruna geceler eskittiğim
Yudum yudum kana kana içtiğim...

Ve hayallerimin kahramanı
Aydınlık gecelerimin kara gözlü adamı
Gurbetinde siyaha boyadım gecelerimi
Adın ezberim oldu
Gelmediğin her gün doldu gözlerim
Kalemim ağladı..
Yüreğim kanadı...

Bahçeme sen diye diktiğim limon ağacı
Yeni sürgünlere erdi
Ben yittim sensizliğinde
O serpildi, ilk meyvesini verdi...

Çok şey değişti...
Hayat eskitti her şeyi
Bir gözlerimdeki seni silemedi
Bir de sen sen diye inleyen bu yüreği...

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön