"Yazmak, varoluşsal bir bunalımın, en azından bir süreliğine, başka bir varoluşsal bunalıma dönüşmesidir." - Franz Kafka"

Rüzgar...

KentteydimKuşatılmıştımKuşatmıştımBütün çiçekler üzerime çevrilmiştiSevginle Vurabilirdin beniBen yalnızdım yarlıydımBütün çiçekler yeni açmıştıYalnızdımSevgini de sevdiğini de unutmuştum

yazı resim

Rüzgarı aldım içime
Koşuyorum bak görüyor musun?
Ne fırtınalar koptu içerimden
Dinmedi yüzümdeki nehir biliyor musun

Dağda yalancı bir çiçek gibiydim
Ne kar ne yağmur...
Bu fırtınada böyle geçmedi
Büyüyor usta bir çığ gibi
Üşüyorum görmüyor musun

Bir savaş sebebi gibiyim
Afişlere yazılmış
Bildiriler iğreniyor yokluğumdan
Mezar taşlarına yazılmış bir isim gibiyim.

Yosun bağlanmış denizde
Pislikler içinde denizanası gibi dalgalanıyor ellerim

KİTAP İZLERİ

Kayıp Tanrılar Ülkesi

Ahmet Ümit

Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön