Benim adım kırmızı...
Islak çocuk gülüşündeyim yaşadığın şehrin
Genç kız hıçkırıklarıyla ağlayışlarında...
Geceye benimle başlıyorsun,
Her sabah seni uyandıran benim dokunuşum aslında...
Yürüyorken İstinye sahillerinde,
Rüzgar olup yanağına dokunuyorum,
Ortaköy'de yem verdiğin güvercin oluyorum.
Pier Loti'de içtiğin çayın demi benim,
Ya da Taksim'de avare gezerken
Diline takılan şarkı..
İçine doluveren sıcaklık,
Ya da yüreğini kaplayan kar soğuğu..
Dokunduğun herşeyde ben varım,
Diline değende,
Kulağının duyduğunda,
Yüreğinin gördüğünde..
Ben...
Eksik bıraktıklarını benimle doldur
Benimle dinle yeniden duyduklarını
Bu şehri benimle doldur
Baştan ayağa heryer kırmızı...
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
