Ben varlığımı sundum sana
Sende bir ben görmüştüm-tanışmak istedim onunla
Önceleri çok çekindim ama
Sonra bir cesaret geldi bana
Attım kendimi sulara
Öylesine benden, öylesine canımdandın ki
Beni gördükçe koştum ona, daha dayaklaştım
Ne olduğunu anlayamadım düştüm bir kuyuya
Bir yandan da yakındım yıldızlara
Sonraları anlattın hem de aynısı olmuştu sana da
Emanet etmiştik kendimizi birbirimize
Gün gelip de geri isteyebileceğimizi düşünmeden
Ben sende, sen bende öylesine yitip gittik ki
Şimdi hangimiz kime ne neye aitiz çözemiyoruz
Tüm kavgalarımız bundan ve tüm hırçınlıklarımız
Geri alamadığımız parçalarımız
Ne artık ben eski ben, ne de sen eski sen
Bir daha asla eskisi gibi olamayız
Özlesek de geçmişi tekrar bulamayız
Tüm kavgalarımız bundan ve tüm hırçınlıklarımız
Eksik kalan parçalarımız
Bir bütün olduğumuzu sanarken
Yaşadığımız en derin yalnızlıklarımız
Bırakamıyorum seni işte ne yapayım
İnsan kendinden öyle kolay kolay vazgeçer mi
Yüzleştim bir kere esas benliğimle
Sen se yapamıyorsun biliyorum
Gitme zamanı geldi hadi ne duruyorsun
Sen de düştün bu kuyuya çıkamıyorsun
Boşver yaşamana bak desem
Ne farkeder
Geriye dönüş yok nasılsa
Eriyip yok olmaktansa gün be gün
Bırak herşey olduğu gibi kalsın
Almaya çalıştıkça birbirimizden aidiyetlikleri
Belli mi olur belki de keşfederiz başka başka zenginlikleri
Ne dersin
Bırak kalsın tüm kavgalarımız
Ve hırçınlıklarımız
Özgürlük sandığımız en güzel tutsaklığımız
Bir nehir gelir bulur bizi ansızın,taşır serin sulara
Esas yolumuza, gerçek kaynağa
Bir kayık yaparız bize eşlik edecek
Hani ben korkağım ya
Hani sen de korkaksın ya
Sığınacağız ya bir limana
Bırak kalsın tüm kavgalarımız ve hırçınlıklarımız
Bize dinginlik veren bitmez tükenmez fırtınalarımız...
