"Yaratıcılık, beynimi çamaşır makinesine atıp, programı 'düşünmeye son' olarak ayarlamak gibi bir şey." - Kurt Vonnegut"

Kim Bilebilir Ki.

Kim bilebilir ki.

yazı resim

Bir deniz kabuğu gibiyim..
Okyanusların çığlıkları içimde saklıdır..
Hani koyarsınız ya kulağınıza
Ve duyarsınız azgın dalgaların sesini..
Belki de bir istiridye gibiyim..
Aşkımı saklarım içimde..
O benim tek mücevherim..
O benim bembeyaz incim..
Kim bilir belki de bir deniz yıldızı..
Kollarım uzanır her yere..
Belki sevdiğime tutunurum diye..
Belki de bir deniz anası kadar şeffaf..
İçim dışım bir
Acım sevincim ortak
Belki de köpüklü bir dalga
Akdenize vurur ya sıcak yaz günleri..
Okşar kumsalları
Ben de okşarım yarimin geçtiği yerleri
Kim bilir belki de bir kayalık..
Denizin ortasında yapayalnız..
Hayatın sertleştirdiği bir yürek gibi
Belki de batık bir gemi..
Vakti zamanında yolcular taşımış..
Güvertesinde aşklar yaşanmış
Belki de ..
Belki de emekliye çıkmış bir deniz feneri..
Işığı yıllarca yanmış ama şimdi sönmüş..
Kim bilebilir ki.

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön