Gözlerinsiz 'Eladır' Hüzün
ve ela bir yanılsamadır..
sen ağlıyorsun
gözünün elasıyla
şimdi kente mecbur bir hüzün çöker
hüzne bir kenttir ki yokluğun dolusu yalnızlık sığar
sağı solu yırtıklar içinde
içinde sağlam caddelerin dar nefesleriyle
bir hüzündür ki kenti sarmalar
susuyor olurdum
aramızdaki yollar boyu
.
.
.
yüzümden okunur iken tüm şiirler
içimde saklı kalan sözleri
sen duymuyordun
mesafesiz ..gözlerinsiz acının iri elleriyle bu kente hapsolduğumdan beri
bir *hüzün de
iki *ela hatıra arasıydık
sular dalgasız
çekilmezdi
vakit uygun ve ipekti
.
.
.
vakit uygun ve ipekti
kendimi kendimle çoğaltmadaydım
öyle kaybolurda insan
kendi kalabalığında
öye sanardım
.
.
.
sen ağlıyordun
sustuklarım içinde
bilmediklerin dolusuydun
..sensizliğin içine..
bir de gözlerin
ağlıyordu
ve gözlerinsiz bir elaydı
hüzün!
yeşile keserdi bazı gün
susardım diri diri
gözlerinsiz acının iri elleriyle bu kente hapsolduğumdan beri
bir *hüzün
iki *ela hatıra arasında
üç * yüzsüz
dört* vakitleri uygunlayan...
senin gözlerinden ağlayan
bizdik.
ikimizdik
bir elaydı sözün
tutamadığın
ve dökemediğin
yaşları
içimde taşan...
suları çoktan çekilmiş
dalgalar boyu
yükünde kalan...
sanki bir elaydık
kimsenin ağlamadığına ağlayan...
Tavsiye Edilir: L'ham de Foc - Voldrien
