Keşke verebilseydim yüreğime bir fırça inan hep seni yazar, seni çizerdi. Kanım bir mürekkep olsaydı; seni boyasaydı. Bilmediğim güneşi söndürmüş olsaydım. Oysa ben kendi güneşimi söndürdüm,
Ve pişmanlığım nehirlerini bile kurutmuştu.
Şimdi sadece geceyi yaşıyorum Sönmüş yıldızlarla. Beni sadece sen değil; umut yüklü yıldızlarda terk etmiş. Sefil nehrin umut yüklü gemisi gibi Terk edilmiş viraneyim. Seni düşünürken şuan içim içimi yiyor. Gururum izin vermiyor yine yenik düşüyorum Sana sevdiğimi söyleyemiyorum... Gitmeseydin ne keşkelerim olurdu, Nede yenik düşerdim yüreğimin sesine. Keşke gitmeseydin.
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
