Sana “ gidiyorum” bile demiyeceğim
Giderken…
Gidişimi durdurmak istersin belki.
Belki bana “biraz daha kal!”
“Son kez dokun ellerime…” dersin
Oysa ben dokunmadan, seni öylesine bırakıp gideceğim
Koydum kafama bir kere…
Özlemeyeceğim
Anılarım hep ötede bir yerde olacak
Benden çok uzakta,
Ve seni hatırlatan her bakıştan da,
Gözlerimden milyon damla yaş akarken
Ne güzel bir ödül bu diyeceğim
Sensizliğin bedeli sessiz çığlıklar uğuldarken beynimde
Ellerimde kalan son bir parça
Bari sen ağlama!…
Ya da al başını sen git buralardan…
Sen veda etme bana
Belki böylesi çok daha kolay olur
Belki o zaman daha az olur
Çekilecek kahırlarda…
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
