Yüzün İstanbul’u anımsatır
Kumdan kaleler büyür içimde
Küçük çocuklar birbiriyle oynaşır.
İçimde garip bir hüzün
Karşımda yine yüzün var
Üşümüşüm nedensiz, sen açma gözlerini…
Ben söylerim en anlamlı sözleri.
Alevden esrime saçların
ve en durusuyla susuşunun içimdesin.
Sahi kaç yüz kere konuştuk seninle.
Ve kaç yüz kere resmettik yüzünü
Harabe bir evin izbe köşelerine…
Yoksun ve yoksulluğunun fotoğrafı karşımdaki
Kollarında iki ben, iki yakası gibi kayıp bir kentin.
İstanbul’a mı bakıyorum sahiden?
KİTAP İZLERİ
Mai ve Siyah
Halid Ziya Uşaklıgil
Bir Neslin Gözyaşı: Halit Ziya'dan "Mai ve Siyah" Bir klasiği, üzerinden geçen bir asırdan fazla zamana rağmen canlı kılan nedir? Sadece türünün ilk örneği olması
İncelemeyi Oku
