"Bunca yıldır yazıyorum, hala en iyi eleştirmenim, 'Aç mı kaldın evladım?' diyen annem." — Orhan Pamuk (kurgusal)"

Duman Melodisi

Bu şiir, uzak mesafelerin yorduğu kalpleri, mor salkımlı duvarları ve unutulmuş sokakları anlatıyor. Çınar ağacının dallarındaki umut, annenin uzak şehirlerden gelen türküsü ve dumana dönüşen hatıralar arasında dolaşıyor. Geçmişle bugün arasında kurulan köprüler, kaybolmuş senfoniler ve açılan düğümler gibi metaforlarla örülmüş bu duygu yüklü dizeler, özlem ve anıların izlerini taşıyor.

yazı resim

Uzak mesafelerde minik kalpler mi yorulur
Mor salkımla kaplı çakıl duvarlarının üzerinde
Unutulmuş yarınlara selam eder bu sokaklar,
Sanki bizi bilmiş gibi
Elbette güne bakan tarafımda olmaz bu yosunlar,
İzci selamı olsun,
Kaldırımlarmış işte esaslı yoldaşlar...

Dibinde beklediğim koca
Çınar herbir dalında umut,
Herbir kökünde mazime uzanır
Sarmaş dolaş...
Bu karmaşa nerede son bulur?

-Annemin sevdiği türkü
Öyle uzak bir şehirden
Geçer ki...-
Örüntüden hangi taşı çeksem
Filmin frangmanı kıytırık
Bir gülümseme olur
Yanağıma,
Kaybolan senfoni zılgıtlar çalarak
Bir çift, iki satır dilime
Ağıtla çıngıraklanır...
Ve bu duman melodisi,
Elbette günümde,

Gecemse bildiğin gece.

Sabahı olmaz ki bunun.
Gerisi bildiğin duman,

Dumanda bildiğin duman!

İs kokan üzerimde hatırası...

Bak bir düğüm açılır gibi.
Uzak semaların kıvrımlı
Karanfillerinden.
Sanki en mutlu bir Turna semaya havalanır.
Afrika yolundan göç kurgusu.
Kanatlarıma ve dizlerime
Bağı sanki durupta gidilmezmiş.
Donupta kalınırmış gibi bağlanan
Zoraki mesafeler...
Çözülen bağlar eklenir
Yutkundukça anlam kazanır.

Oturduğum yerden gezmeler belirir içimde...
Ve bir orman belli belirsiz yeşile körüklenir,
Kuytuları da belki sahte yanları kalmış bir olgu olur
Adı sen diye, yeniden...

Gelir bir konşimento
Aydıngerin çoğalan kopyaları gibi üst üste bak bu Deniz
Zikreder adını
Bu Hava,
Ve bu Yeryüzü
Tekerrür eder aşk yazgısına
Bulupta kaybetmek
Kaybedipte aramak der sana
Git diye
Mırıdanır çalgısını yine
Sen bunu hiç mi hiç haketmedin!
Ama şimdi gitmek zamanı
Yol çünkü senin
Sensin bu duman melodisi
Çıngısı artan bedenimin

Boğazı inleten bir vapurun sesi
Gibi yırtılır demir attığım deniz
Yoksa bu duman
İrdelemeleri kurgusundan öte giden senaryo
Tekrar tekrar çekilen bir replikle
1 iki 3 başla denmezse olmaz
Akşam sefahatlarım
Çünkü durulmaz bu acı
Uçurumun kenarında bildiğin gibi değil...

Dayanılmaz değil durumlarım
Yükleniyorum bir özlem bohçası
İs kokan duman melodisiyle
Yarını sen olan günlerime
Dünümün kutsallarını salıveriyorum işte

Sen buna iyileşmek de istersen
Ben bıraktığın ben
Ama ben?

Ben gibi ben değilim artık!

Tcpassenger_ierdogan

Yorumlar

Başa Dön