"Yazarın özgürlüğü, yazdıklarının okurun aklını karıştırma özgürlüğüdür. Yoksa niye yazsın ki?" – Terry Pratchett"

yazı resimYZ

Ne acı var gönlümde
Ne bahardan kalma deli poyrazlar,
Hasretler birer birer ömrümün yolunu çizmekte,
Her düşüşümün ardından kalkmalarım geliyor aklıma,
Ve gülüşlerimin ardından döktüğüm göz yaşlarım.

Bir uçurumun kenarından,
Coşkun bir denizin en derin dalgalarına,
Gönlümün intiharını bırakıyorum.
Artık sevme beni!

Eğer kalbinin kıyısında köşesinde,
Severek harcayacağın
Bir parça sevgin kaldıysa,
Bırak sende kalsın harcama.

Yorgun gecelerimin,
Bitmek tükenmek bilmeyen hasretlerimin,
Kırılası ümitlerimin ve
Yok olan tüm düşlerimin,
Hatırası olsun benden sana.

Senin için düşen tek damla gözyaşımın aşkına,
Sana tükettiğim sevdamın hatırına,
Artık sevme beni!

Bu belirsiz belirtiler,
Bu anlamsız bekleyişler,
Artık beynimi oymakta.
Ve geçen onca zaman,
Sensizliğin hesabını sormakta.

Seni kalbime aldığım güne yazık ettim.
Seni sevdiğim günü,
Ömrümün son gününe armağan ettim.
ARTIK SEVME BENİ! ..

*dranaz*

Ayşe Özyılmaz

KİTAP İZLERİ

Engereğin Gözü

Zülfü Livaneli

İktidarın Göz Kamaştıran Işığı ve Bir Hadımın Gözünden Saray Zülfü Livaneli’nin, okurunu XVII. yüzyıl Topkapı Sarayı'nın loş ve entrika dolu koridorlarına davet eden romanı "Engereğin
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön