Aðustos’un ilk günleriydi, sevgilimle Ayvalýk’ta buluþacaktýk, ben Ýstanbul’dan, o Ýzmir’den geldi, Ayvalýðýn merkezinde bir pastanede buluþtuk, kahvaltý ettik. Daha önce kararlaþtýrdýðýmýz gibi Cunda adasýna gitmek üzere yola çýktýk.
Eskiden Ayvalýk’tan Cunda Adasýna motorlarla gidilirmiþ þimdi uzun bir köprüyle Ayvalýða baðlý. Belediye otobüsüyle gidecektik, yarým saat kadar otobüsün gelmesini bekledik. Durak kalabalýktý, dolasýyla otobüsün içi de kalabalýk olacaktý, ve sýcaklýk her geçen dakika artmaktaydý. Bundan daha sýkýcý olan ise sevgilimin pastaneden çýkmadan önce benden aldýðý sözdü. Bir gören olur endiþesiyle ikimiz de güneþ gözlüklerimizi takacak ve elele tutuþmayacaktýk.
Cunda Adasý’nda otobüsten indiðimizde nasýl rahatladýðýmý anlatamam. Çabuk adýmlarla sahildeki lokanta ve çay bahçelerinin önünden geçerek kalabalýktan uzaktaþtýk.
Ada’nýn büyük bir kýsmý çiçekli bahçelerinde kuþlarýn ötüþtüðü müstakil evlerden oluþuyor. Hani hayallerdeki pembe pancurlu ev vardýr ya, iþte o eve benzer evler. Bir sürü ev var ama ýssýz bir orman kadar sakin, kuþ seslerinden baþka hiçbir þey duyulmuyor, hiç kimse görülmüyor. Sokaklarda kedi, köpek bile yok.
Sadece sevgilim ve ben. Elele yürüyorduk, durdum, beni çekmesine raðmen yerimden kýmýldamadým, onu kendime doðru çekip sarýldým, itiraz etmedi, yanaðýmý yanaðýna yasladým, gül yapraðý nemliydi, dayanamadým öptüm yanaðýndan, gözgöze geldik, ýþýl ýþýldý gözleri, mutluydu, heyecanlýydý, aþýktý benim gibi. Ýçim eriyor, kalbim deli gibi çarpýyor, bacaklarým titriyordu. O da ayný durumdaydý, biliyordum, çünkü gözlerinden okuyordum.
Bir an evli olduðumuzu ve Cunda’nýn güzel evlerinden birinde oturduðumuzu hayal ettim.
Seher vakti uyanýyorum. Açýk pecereden tülleri savurarak yatak odamýza dolan rüzgarla gelen gül kokularýný çekiyorum içime, yataktan kalkýyorum, sevgilimin üzeri açýlýyor, tam ben örtecekken o da uzanýyor, ellerimiz birbirine deðiyor, gözlerini usulca açarak bana bakýyor, geniþçe bir gülümseme yayýlýyor yüzüne, beni kendine çekip öpüyor, sonra uyumasýna kaldýðý yerden devam ediyor.
Ben erken baþlýyorum güne, güneþ doðduktan sonra bahçeye çýkýp yazmaya baþlýyorum. Saat on’a doðru burnuma güzel kokular gelmeye baþlýyor, önce demlenmekte olan çay, ardýnda piþmekte olan yumurta ve kýzarmakta olan ekmek kokusu. Karnýmýn aç olduðunu hissetmeye baþlýyorum, bir an önce sofra hazýr olsa da kahvaltýya otursak diyorum. Sevgilim arkamdan sessizce gelip sarýlýyor, "hadi gel kahvaltý hazýr". Kolumu omuzuna atýyorum, o da elini belime atýyor, diðer kolumu da beline doluyorum, zorlukla yürüyoruz sofraya kadar. "hadi býrak beni artýk yaramaz" diyor, "kahvaltýmýzý edelim".
Aðaçlarýn altýnda, kuþ seslerini dinliyerek, birbirimizin gözlerinin içine bakarak ediyoruz kahvaltýmýzý.
Sofrayý kaldýrmasýna yardým ediyorum. Bulaþýklarý yýkarken de rahat býrakmýyorum onu. "Þu iþim bitsin, ben sana o zaman göstereceðim" diyor, "yapma ya, iþin hele bir bitsin, görürüz bakalým kim kime gösteriyormuþ" diyorum, sýcacýk bir gülümseyle karþýlýyor, çabucak yýkýyor bulaþýklarý, doðru dürüst ellerini kurulamasýna bile fýrsat vermeden mutfaktan dýþarý çýkarýyorum, yatak odasýna kaçýyor gülerek.
Yatak odasýndan çýkmamýz öðleyi geçiyor. Ben bahçeye çýkýp biraz daha yazýyorum, o kendi iþiyle meþgul, bir ara çay demliyor, içiyoruz.
Ýkindi vakti yürüyüþe çýkýyoruz, dönüþte alýþveriþ yapýyoruz, akþam yemeði hazýrlanýyor, yemek yeniyor, kahveler içiliyor, bahçede kuþ sesleri eþliðinde salýncakta birbirimize sarýlarak aþkýmýzý fýsýldýyoruz birbirimizin kulaðýna. Muhabbet uzadýkça uzuyor. Sevgilimin göz kapaklarý yavaþ yavaþ kapanýp kollarýmda uykuya kalýyor. Eðilip saçlarýný kokluyorum. Onu ne kadar çok sevdiðimi anlatýyorum ona ninni gibi. Bir ara uyanýr gibi oluyor, "ben de seni çok seviyorum aþkým" diyor uykulu uykulu, belli belirsiz bir öpücük yolluyor bana daha da bir sýký sarýlarak. Ýçim eriyor, bir damla yaþ süzülüyor yanaklarýmdan. Bir daha uyanýyor, "hadi yataðýmýza gidelim" diyor, kucakladýðým gibi yataðýmýza götürüyorum, yavaþça býrakýyorum yataða, gözlerini aralýyor, kollarýný açýyor, "gel" diyor.
Cunda Adasý’ndan geri dönerken içimde bir burukluk vardý.