-Bir trafik kazasý.Araba üç takla attýktan sonra paramparça oluyor.Ýçindeki iki kiþiden biri anýnda ölüyor,diðeri can çekiþiyor.Pek fazla iþlek bir yol deðil.On dakika kadar sonra bir araba oradan geçiyor,ancak kazayý görmesine raðmen durma niyeti yok.Biraz sonra iki kiþi enkazýn yanýnda beliriyor.Yardým edeceðe benziyorlar.Ölü ve yaralýya yöneliyorlar.O da ne?Kazazedelerin ceplerini karýþtýrýp bir þeyler alýyorlar.Etraftaki daðýlan eþyalardan da bazýlarýný alýp hýzla oradan uzaklaþýyorlar.
-Bir baþka kaza þehrin en iþlek caddesinde meydana gelmiþ.Yaralý bir kiþi var.Kafasýndan kanlar akýyor.Acý içersinde kývranýyor,baðýrýyor.Sesi yürekleri daðlýyor.Birçok kiþi yardýma koþmuþ.Cankurtaran fazla gecikmiyor.Sedyeye koymaya çalýþýyor onlarca kiþi .Bu arada bir tanesi yaralýnýn yere düþen telefonunu kimseye fark ettirmeden alýyor ve cebine atýyor.
Oruç Baba der ki:Bencillik ve çýkarcýlýk merhameti,ahlaký,dürüstlüðü,iyiliði kýsacasý insaný insan yapan tüm deðerleri bir anda yok edip , bazý kiþilerin insanlýk elbisesini çýkarýr ve çýrýlçýplak býrakýr.Artýk o insan deðildir.Ona ne dersen de:Ýster iblis,ister zebani…

**

-Ömrünü veriyor resimlere.Açlýkla,hastalýklarla mücadele ederek geçiriyor son günlerini.Öldükten yýllar sonra ise tablolarýnýn bir tanesi bile servet deðerinde satýlýyor.
-Ciltler dolusu roman yazýyor.Çoðunu okuyucuyla buluþturabilecek imkanlara sahip deðil.Zaten böyle bir çabasý da yok.Öldüðünün farkýna bile varmýyor birçok insan.Bugün ise eserleri edebiyat dünyasýnýn en deðerlileri arasýnda.
Oruç Baba der ki: Sanatçýlara gerçekten hayraným.Çünkü bizler zevk peþinde koþarken,miskinlik yaparken; onlar, ya düþünmekle yada bir þeyler yapmakla ömürlerini tüketirler.