Ayný düþün yolcusu iki bedendik yola çýktýðýmýzda,

Ýlk ayrýlýk duvardaki pankartlara bakan

gözlerimizden yansýmýþtý yüzlerimize.

Kördöðüþleri sallanýyordu etrafýmýzda.

Yalan yanlýþ açýlan pencerelerden

içeri giriyordu hüzün.

Tutulmuþ buluyorduk kendimizi unutulmuþ.

Bize ait olmayan baþlardý birbirimize dayadýklarýmýz.

Ýç hatlarýmýzýn hatalarýnýn vapur iskelesiydi dokunmak

ve yalýtmak teni etten, eti tenden ayýrmak.

Böyleydik bir yokuþun ilk basamaklarýnda

bulduðumuzda kendimizi.

Ýki kiþiye yazýlmýþ bütün sýradan ilk satýrlar gibiydik

kader gibi göðüslediðimiz bir ipti sanki gelecek.

Büküldük.

Yýrtýk bir tekleme sesiydi bedenlerimizden gelen

düþsüz bir bekleyiþe dönüþmüþtük

eðik bükük beþinci basamaða ulaþtýðýmýzda

beynimiz dilimize hükmetmiyordu

dört köþeye ve ikimize hapsedilen herþeyden

küf kokusu gelmeye baþlamýþtý.

Boðuk kapý gýcýrtýlarý

yankýsýz çýðlýklar gibiydik














içimizde yýlanlar besler olmuþtuk

yedinci basamakda kangrendik

kör olmuþtuk

olasýlýk kelimesinin varlýðýný çoktan unutmuþtuk

çýktýðýmýz neydi yol neydi yokuþ neydi

düþ neydi düþüþ neydi

bir baþka basamakta inliyorduk

ateþ basmýþtý ter bürümüþtü

soluklarýmýz huzursuz

nefesimiz körelmiþ

bedenler pörsümüþtü

bir gün bir patlamayla ayýldýk

birer bardak demli çay içtik

ayrýldýk

ay ellerimizde kocadý dedik

yaslarýmýzý avutmaktan vazgeçtik

farklýydýk.