En çok kullandýðýmýz kelimelerden biri olan sevgi kelimesi, T.D.K. sözlüðüne gore “insaný , bir þeye veya bir kimseye karþý yakýn ilgi ve baðlýlýk göstermeye yönelten duygu “ ; sevmek ise “sevgi ve baðlýlýk duymak , birine sevgiyle baðlanmak, gönül vermek, çok hoþlanmak , okþamak , yerini, þartlarýný uygun bulmak” olarak açýklanmaktadýr. Dilimizden hiç düþürmediðmiz sevgi ve sevmek sözcüklerine daha farklý bir yaklaþýmla bakmaya ne dersiniz ?

Neden severiz ? Sanýrým en mantýklý açýklama ; bize þu veya bu þekilde haz vermesinden kaynaklanmasýdýr. O halde bize haz vermiyen hiç bir þeyi sevemeyiz. Her anne yavrusunu sever; kendisine haz vermese bile sever deriz . Ýþte burada formülümüz tabiri caiz ise çuvallýyor. Neslin devamýný saðlama görevi ile, yavrusunu sevmek, birbirini tamamlayan iki eleman olarak belirmektedir. Biri olmadan diðeri düþünülemez. Bu olgu hemen hemen tüm canlýlarda gözlenmektedir. Hücrelerimize bu bilgi adeta kopyalanmýþtýr. Bu hususu ilahi güce baðlarýz çoðu kez. En kolay açýklama yolu da budur. Acaba gerçekten böyle midir ?

Dikkat edilirse, sevme fiilini hep bir nedene baðlarýz. Benim evladým olduðu için, bana yakýn olduðu için, ilgimi çektiði için, yaratýlaný severim yaratan dan ötürü olduðu için….vs. Sevmek için hep bir nedenimiz vardýr. Neden hep bir nedene gereksinim duyarýz sevmek için ? Nedensiz de sevilmez mi ?

En üst sevgi ilahi güç sevgisidir. Ancak onu bile bir nedene baðlý olarak sevmez miyiz ? Yarataný bile sevmemiz bir nedene dayanýr . Bizi yarattýðý, tüm evreni yarattýðý için severiz. O halde karþýlýksýz sevgi olamaz. Anne sevgisi karþýlýksýz derler. Acaba ? Annenin çocuðunu sevmesi, kendisine anne zevkini tattýrmasýndan kaynaklanýyor olamaz mý ? Sahip olma duygusunun verdiði bir sevgi deðil midir ? Ýnsan sahip olduðu þeyle özdeþlesir. Çocuðun oyuncaðýna, özellikle erkeklerin arabalarýna karþý baðlýlýklarý da bir çeþit sevgi tezahürleri deðil midir ? Anne , belli bir sure karnýnda taþýdýðý yavrusu için adeta tek sahipdir. Onu kimse ile, hatta babasý ile bile paylaþmak istemez aslýnda. Sahiplenme, malý gibi kabul etme , paylaþamama olgusu, anne sevgisinin temelini oluþturuyorsa , o halde, anne sevgisi bile karþýlýk esasýna dayanmýyor mu ? Malým ise severim, deðilse sevmem demek deðil midir bu sevgi ?

Halil Cibran’da ayný þeyi söylemiyor mu ?
Çocuklarýnýz sizin çocuklarýnýz deðil.
Onlar Hayat’ýn kendine duyduðu hasretin oðullarý ve kýzlarý
Onlar sizinle gelirler ama sizden deðil.
Sizinle birlikte olsalar da size ait deðil

Dilimizden hiç düþürmediðimiz, ama uygulamasýný kolayca yapamadýðýmýz sevginin de, aslýnda, bize hoþnutluk yaratmasýnýn dýþýnda - mademki karþýlýk prensibi, neden sonuç iliþkisý buradada geçerli - abartýlý bir anlam taþýmamasý gerekir. Ancak yaþamýmýzýn hoþluk içinde geçmesi bizi mutlu edecekse, sevme fiilini ne kadar sýk kullanýrsak ve uygularsak o kadar yararlý olacaktýr. Sevmek fiilinin de aslýnda o kadar masum / temiz / saf bir fiil olmadýðýnýn bilincinde olmamýzýn da faydasý vardýr. Madem ki karþýlýðý vardýr o halde saf, temiz deðildir. Þimdi hemen karþýlýðý olan herþey saf ve temiz deðil midir denecektir. Þu da bir gerçek tir ki yeryüzünde karþýlýksýz hiç bir olgu, olay yoktur. Bazýlarýný temiz , saf diye nitelemek kendi kendimizi kandýrmak gibi olmaz mý ?

Bu yazýyý yazmamdaki amaç, sevgiyi küçümsek asla deðil. Lüzumsuz , abartýlý , sanal bir sevmek fiilinin faydadan çok zarar getirebileceði kaygýsýdýr. Þöyle ki ; abartýlý bir sevgi gösterisi, kiþide aþýrý bir beklenti doðmasýna yol açabilir. Bu beklenti, karþýlýksýz kalýnca da abartýlý sevgi tam bir düþ kýrýklýðý yaratýr. Bunun sonucunda da nefret doðabilir. O nedenle herþeyde olduðý gibi, sevgimizi ifadede de aþýrýya kaçmamak faydalýdýr. Sevginin de karþýlýk ilkesine dayandýðýný bilirsek, karþýmýzdaki kiþiye sevgi verince sevginin yansýyacaðýný biliriz. Ayný ayna gibi. Aynaya düþen her ýþýk yansýr. Eðer geri yansýma olmazsa da üzülmemeliyiz. Bu, karþýmýzdaki aynanýn, arkasýnýn sýrla kaplý olmadýðýný bir göstergesidir. Yani, karþýmýzda ayna yerine cam vardýr. Camdan her ýþýk süzülüp içeri girdiði gibi sevgimizde karþýmýzdaki kiþi tarafýndan adeta emilir. Ne kadar sevgimizi abartýrsak abartalým geri yansýma asla gerçekleþmez.

Sonuç olarak herþeyi sevelim. Sevgimizi esirgemiyelim ; tabii bizi mutlu ediyorsa . Ancak sýnýrsýz sevgi ile deðil, sýnýrlý, sevginin de bir nedeni ve karþýlýðýný olduðunu bilerekten sevelim.