- ismail korkmaz’ýn anýsýna… ve bütün genç ölülerin -

- ilkyaz baþý 1979 ünye-

ben mi… adým ismail…( beni bugün vurdu, kimliði belirsiz faþist bir kurþun… )

dün ilk kez bir kýzý öptüm… dudaklarým hâlâ yanýyor… dudaklarýmdan kuþlar uçtu… dudaklardan kuþlarýn uçacaðýný siz bilmezsiniz, görmediniz ki… ben gördüm… sokaklarýn hepsi yeni dökülmüþ asfalt gibi dümdüz oldu… ayaklarým yere deðmedi dünden beri… insan da uçabilirmiþ, bunu öðrendim… siz görmediniz… mavinin içinde esmer bir kartaldým… ben yaþadým bunu… bütün daðlarý, ovalarý, denizleri gördüm… dün ilk kez bir kýzý öptüm…

cebimde karma karýþýk hercai düþler biriktirdim hep… hayat karma karýþýk sandýðýmdandý belki bu… cebimde açýlmamýþ çiçeklerin kokusunu biriktirdim… daha güzel olsun dedim dünya… insan, insan gibi yaþasýn, ben de insan gibi yaþayayým… yanacaksam sevdiðimin gözlerinde parlayan güneþlerin ýþýðýnda yanayým… cehennem yangýnlarý bana göre deðil… cehennem yangýnlarý kimselere göre deðil…

üþümesi olmasýn yüreðimin… karlý günlerde herkesin paltosu olsun… bacalar sýcak sýcak tütsün evlerde… benim de olsun paltom, sarýnýp paltoma çýkayým sokaklara… kar suyu dondurmasýn parmaklarýmý… dudaklarým mosmor morarmasýn soðuktan… açlýktan kývrým kývrým kývranýp da lanetler okumayayým hayata... uzamasýn geceler, acýnýn yoldaþý olmasýn yýldýzlar…

ben bunlarý istedim…

sabahlarý aç çýkmayayým evden, dedim
ekmek kokusunu çok uzaklardan duymayayým, dedim
paltom olsun dedim
ayakkabýlarýmýn altý delik olmasýn dedim
soðuktan parmaklarým donmasýn da dedim

beni vurun demedim… beni vurun demedim…

erik çiçeklerini bilirsiniz, bembeyaz açar… bizim burada ilk önce erikler açar çiçeklerini… bahar gelmiþtir artýk… nemli soðuðun kemikleri sýzlattýðý sobasýz, ateþsiz evlerde kendiliðinden oluþan sevinci yaþamayan bilmez… komþu evin bahçesindeki erik aðacýnýn çiçek açtýðýný görünce biz de içten içe sevindik… bahar geldi dedik, artýk güneþ daha sýcak olacak, bir süre üþümeyeceðiz dedik… karnýmýzdaki gurultuyu duymayýz artýk dedik… sevindik…

nasýl oldu bilmiyorum, kendiliðinden gibiydi her þey… sanki baþka türlü þekillenemez gibiydi düþüncelerim… daha iyi yaþamamýz gerektiðine inanýyordum… adaletsizlikleri görüyor, bunu onuruma yediremiyordum… dünya adil deðildi hiç… okuduðum kitaplarda güzel dünyalardan söz ediliyordu… herkesin iþinin olduðu, kimsenin aç kalmadýðý; çocuklarýn çocuk olduðu, çocuklarýn erken büyümediði, soðuktan tir tir titremediði ülkelerden… delikanlý düþlerime yoldaþ insanlarýn olduðunu keþfetmem zor olmadý… el ele vererek böyle güzel bir dünya kurabilirdik… buna o kadar inanýyordum ki… buna o kadar inanýyorduk ki…düþtü belki… ama güzeldi bu düþ… düþ gibi bir düþtü iþte… büyük bir serüvenin isimsiz serüvencileri arasýna katýldým ben de düþlerimi gerçekleþtireceðime inanarak… gençtim, býçkýndým, duyguluydum… dün ilk kez bir kýzý öptüm…

dün ilk kez bir kýzý öptüm…

bugün ona kýr çiçekleri toplayacaktým… filmlerde görmüþtüm… bahardý ve her yer reng^renk çiçeklerle doluydu… en güzel çiçek oydu… en güzel kokan o… ben yine de onun için kýr çiçekleri toplayacaktým… belki bir daha öpecektim, belki biraz daha büyüyecektim… düþlerimden biri, en güzeli belki, gerçekleþmiþti iþte… dün ilk kez bir kýzý öptüm…öteki düþlerim de gerçekleþebilirdi… geçtiðim bütün sokaklarda yanýmdan geçen herkese gülümsüyordum… dudaðýmda kýrmýzý bir karanfil gibi açan devrim marþlarý, yüreðimde tomurcuk halinde bir aþkla mutluluktan uçmanýn en somut haliydim… resmimi çizebilirdi abidin… “mutluluðun resmi” diye asabilirdi duvarýna…

onu bir kez daha öpecektim belki bu akþam… ona yazdýðým mektubun arasýna koyduðum gelincik aþkýmýn niþanesi olacaktý… vurulmaya hiç hazýr deðildim… erikler çiçek açmýþtý… bahar kokuyordu her yer… her yer rengârenk çiçekti… výnlamasýný duymadýðým kimliði belirsiz faþist bir kurþun göðsüme saplandý…irkildim… diz üstü düþtüm… 1979 baharýydý, erikler çiçekleri bembeyazdý, bahar gelinliðini giyinmiþti… önce kuþlar kaçýþtý çýðlýklar atarak… sonra boylu boyunca yýkýldým kaldýrýma… cebimde bulduklarý bir mektupla bir bildiri resmi tutanaklara geçti…

beni vurun demedim ki… beni vurun demedim ki…