Siyah elmalý tiþörtünde saklý tüm masumiyetin, yüzündeki her gülücük kývrýmý, içinden taþan onca gü zelliklerin hesabýný tutmadan varlýðýný gösterdi. Elinden tutmak isterdim hayata inat, herþeye inat gamzende saklý gülüþlerinle.
Küçük bir otobüs garýnda sakladým sendeki beni, korktum dýþarý çýkaramadým onu o korumasýz masum seni. Sana verdiðim küçük bir sakýz parçasýndan ibaretmiydi yoksa o anki utangaçlýðýmýn eseri. Bakýþlarýnda gizliydi belki masumiyetinin acýmasýz günahkar çocuðu...
Elinden tuttum yürüdüm yaa o a caddenin o asi kaldýrýmlarýnda; asi olan bizdik aslýnda kaldýrýmlara inat. Birkaç soðuk poðoçada býraktýk aslýnda sorgulanmasý gereken tüm anlarý...
Ne akrep ne yelkovan umrum deðilken gözlerinden akan þeydi içime bu denli dolan. Býrak aksýn zamana inat tüm serseri bakýþlarýn içime, býrak sevgili sarsýn o battaniye teninde tenimi...
Saatlerce varlýðýný hissetmeye çalýþan titrek bir bedenin heyecan dolu bakýþmalarýnda kaldý o çocuksu hallerim. Ayrýlýðýn ilk göz yaþlarý süzülürken yanaklarýmdan anlamsýz bakmalarýn takýldý camdan yansýyan yüzüme...
Belki sen hissedemedin gidiþimin geride býraktýðý onca sewgi kýrýntýlarýný, belki anlayamadýn varlýðýna dokunduktan sonraki o sensiz yapamayacaðým çocukluklarýmý.
Þimdi otobüsün camýndan sana akan yüreðimi geri ver desem, sende býraktýðým o uzun saçlý yosun yeþillinden bir vücut bulabilsem...