Her zaman bahsedilen seyahatlarden birisiydi iþte. Bir gün gelecek gideceðim, bir gün gelecek kaçacaðým her bir þeyden adýný, hayatýmýn içerisine yazdýran..


Ve gün geldi.

Þimdi bir baþka ülkenin sokaklarýnda avutuyorum kendimi.

Þimdi bir baþka ülkenin ufkuna dalmakta gözlerim.

Haklýlýðýmý arttýrdýrkça yaþadýklarým, evet diyorum doðrusu buydu ve yaptým. Hatta devam edeceðim yoluma, aramaya henüz bulamadýðým her þeyi...

Her kendini bilenin dediði o cümleye raðmen, devam edeceðim...

"Git nereye gidersen git hep ayný þeyi bulacaksýn karþýnda! Çünkü hep kendini de götürüyorsun yanýnda...

Her þeyden kaçsan da kendinden kaçamazsýn. Asla!!"


Peki kaçamýyorum ama kaçtýðým ben deðilsem ya.

Ya üzerime yapýþýp kalmýþ bir eskimiþlikten, bir bitmeyen hikayeden kaçtýysam.

Ya aradýðým daha þeffafça bakmaksa içeriye.

Ya aradýðým ben deðilsem, aradýðým yeni bir bense hani en içeride, geliþmeden bekleyen bir cenin gibi kalakalmýþ birisiyse...

O zaman ne olacak cevabýnýz?Haydi , o iflah olmaz kliþeciler, bitmeyen hayal kýrýklýklarýndan beslenenler, haydi o cesaretsiz yaþamlarýný haykýrmaktan çekinenler!!!

Haydi söyleyin bana; þimdi geri mi dönmek vakti?

Tam baþlamýþken yeni bir hikayeye, tam dinlerken sakince öten kuþun sesini, tam hatýrlamaya baþlamýþken gökyüzünün renklerle seviþen o binlerce yüzünü...


Ve duymaya baþlamýþken her þeyi aslýnda kim ve neden bu halde olduðumu fýsýldayan o küçük sesten.


Hiç bir dost avuntusu, hiç bir hastalýklý sevgi, hiç bir beklentili özlemler bütünü olmadan, dünyaya ait hissetmek kendini ve alabildiðince ben demek.. Alabildiðince ben, ben, ben!!!


Zaman geçerken üzülmemek , bilerek ayakta olduðunu hissetmek, sonunu bilmeden ama neden olduðunu bilerek yaþamak , dilsiz kaldýðýn bu þehirde..


Sokaklar ayný, akþamlar ayný, kalabalýk meydanlardaki insanlar ayný, küçük bir kahvede aldýðýn notlar, dinlediðin þarkýlar , andýðýn geçmiþ hep ayný....


Biri bana anlatsýn yeni ile aynýný farkýný. Biri bana anlatsýn.

Ayný olan mý daha yenilenebilir, yoksa yeni olan her þey mi bir gün aynýlaþabilir?


Ne zaman deðiþir anlamý, ne zaman geçer birinden diðerine?


Hangisi daha berbat hisettirir insana?Hangisi?


Hala anlamak zor geliyor biliyorum , her þeyi anlamlandýranla her þeyin içini boþaltanýn ayný olduðunu anlamak zor geliyor... Bu nedenle aramýyorum kendimi, her þeyi anlamlandýran ben iken suçlamýyorum, nerede! demiyorum artýk..


Sadece yeni bir ben yaratýyorum; yine küllerimden, yine benden, bir yerlerde bekleyen,
henüz açýlmamýþ bir hediye benden; yine bana, hissettiðim ama beklettiðim bir ben daha...




Üzerimde sinmiþliði var geldiðim topraklarýn.. Ondandýr alýþamam kolayca, ondandýr þikayetim yalnýzlýktan..
Oysa uykular rüyalarla baðlandýkça hatýrladým, orada da aynýydým.Orada da yalnýz, orada da beklemeye alýnmýþ yaþamlarla doldurduðum kocaman bir boþluktu hayatým...


Oysa þimdi biraz hayal kýrýklýðý, biraz yalnýzlýk belki, ama içim rahat kaçmaktan çok artýk kaçmamaktan dolayý...


Þimdi yola devam zamaný..