her çocuk biraz ben þimdi;
öncesiz,
sonrasýz,
zamansýz...

hafýzasýnýn tozlu sayfalarýný çevirdi
þeker rengi þarkýlarýný aradý
hanýmeli kokan düþlerinin arasýnda
ipten bir salýncakta uyuyakalýnca çocukluðu
açýlmýþtý gözleri masallara

hiçbir masalýn son cümlesine yetiþemedi çocuk
koþtu - yoruldu ..

pas tutmuþtu beklemekten
açamadý diline vurulan kilidi
esrik melodilerde asýlý duran sol anahtarý
yoktu geri dönecek bir yeri
nereden geldiðini bilmeyen sessizliðin

masalýn orta yerinden kaçamadý çocuk
sus pus ..

süpürüp halýlarýn altýna gizledi
hiçbir çöplüðe yakýþtýramadýðý korkularýný
kaybetti repliklerini;
doðaçlama bir masalda askýda duygularý
ne bulduysa geçirdi yüreðine
büyük durdu kimi
ya da uymadý

bir masalýn son cümlesinden kaçtý çocuk
sayamadý;
gökten kaç elma düþtü ..

her çocuk biraz ben þimdi;
dünsüz,
yarýnsýz,
masalsýz...

Dilek Akýn