Ben seni hiç sevmedim ki… Ben, acýmý daha da büyüten yanýný sevdim. Geliþini deðil, gidiþini sevdim. Biliyordum seni ilk gördüðümde, bir aþk kazasý daha karýþacaktý; adýna o zaman gelecek, þimdi mazi denen zaman aralýðýnda. Çarpýþacaktýk elimizde tesadüfler keskin bir kýlýç, alýþkanlýklar kesmeyen býçaklar olarak sallanýrken. Biliyordum, hafýzasýný bir kez daha kaybedecekti aþk, bunamayý evrensizliðe tercih edecekti.

Ben seni hiç sevmedim ki… Nutkum tutulmuþtu sadece senin gibi sýcak kar kokan bir hatibin dizleri dibinde. Saçlarým dolansýn istedim tenine, tellerinin aþk tanýmýna yetmeyecek kadar kýsa olduðunu bile bile. Oyuklarýnda saklý, zemheride kar beyazý, zemheride kýþ ayazý adamý merak ettim. Çözmeye baþladýðým an, avuçlarýmýn arasýndan kaçacaðýný bile bile. Açýldý mý sýr dolu perdeler, uçup gider geçmiþe muamma. Biliyordum. Ýþte bu yüzden ben sevmedim hiç seni. Ne zaman ki sevmek adýna kýpýrtýlar baþ kaldýrdý kalbimde, fýrlatýp atýverdim onu aç bir sokak kedisine. Acýyý sektirmeye alýþkýným ben su üzerinde. Taþ mý aðýrdýr aþk mý, hangisi batmaz diye bakamam ki yaktýðým denizlere. Batýrmadýðým aþkýn ne iþi var ellerimde? Bilmezsin sen; aþkýn etiketi acý geçmiþimde. Bu yüzden; ben seni hiç sevmedim, yeltenmedim bile…

Ben seni hiç sevmedim ki… Körü körüne peþinden koþulan kadýnlara inat, hep dik bir duruþum oldu. Sana karþý bile. Eðilmezsem arzunun önünde, seni yitireceðimi bile bile. Siyah karanfiller görmek istedim ellerinde, sen çýktýn geldin ürkek bir orkide ile. Aþk ile aramda hiç bitmeyen bu tuhaf kavgayý sana anlatmayý denedim defalarca. Bal yüklü dudaklarýn izin vermedi buna. Aðzýn her buluþtuðunda aðzýmla, yuttum gerçeði buz gibi tadýyla. Dört duvar arasýnda deðiþ tokuþ edemedim duygularýmý. Aþk hep acý tadýnda kaldý, mutluluk ise her zamanki kadar uzaktý…

Ben seni hiç sevmedim ki… En lezzetli halinde erirken dilimde, çekirdeðindeki acýnýn tadýný hissettim istemeye istemeye. Yaralý bir attý umut; yaþatmak için mücadele etmek sanki bir suçtu. Bir kurþun uzaklýðýndaydý. Gez, gör, arpacýk! Ve bumm! Öldürmek daha kolaydý! Acýya odaklý sevdalarda, aþk yüreðe çok uzaktý. Ýþte bu yüzden hiç sevmedim ben seni. Sevemedim. Acýnýn tekelindeki bir kadýn sevmenin uzaðýnda yitti, gitti…

Ben seni hiç sevmedim ki… Her sevda yeni bir hikaye. Her sevda yeni bir masal belki de. Ama hep ilk satýrdan belli sonu. Son sayfanýn son kelimesi her seferinde sýfýrlýyor yaþama olan inancýmý. Bir kez daha yitirirsem elimde var olaný, hiçbir güç ayakta tutamaz insan yanýmý. Ýþte bu yüzden sevmedim, sevemedim seni… Seri ilanlar köþesinde, hükümsüz kaldý aþk ilanýn. Mutluluktan böylesi korkan bir kadýna, gölgesi bile yeter yazdýklarýnýn. Hiç sevmedim seni yeltenmedim bile sevmeye…